Kim inanırdı? Gün gelecek rapçiler Harbiye Cemil Topuzlu Açıkhava’da konser verecek. Nereden nereye! Bir periyodun underground müziği, mainstream oldu; piramidin tepesinde gerçekleşen birinci konserin rütbesini de Gazapizm aldı.
Bize de kapının önünde konser saatini bira içerek beklemek düştü. Tarih 2 Eylül 2020, Çarşamba… Oturma planı aralı. Birer koltuk boş, yani yer 2 bin 200 şahsa konut sahipliği yapıyor, maske Allah’ın buyruğu…
Yaş ortalaması yüksek değil, ebeveynleriyle gelenler var. Gerilerde Göztepe atkısı açanlar, kalabalık bir Bağcılar ve Zeytinburnu tayfası, protokolde de üç beş sosyetik Bebek siması göze çarpıyor. Saat 21.40, birinci modül “Gece Sabahın”. DJ eşliğinde söyleyen rapçilerin uzağında bu müzik. Sahne kalabalık; biraz çaba etseler Big Band olacak; üç nefeslinin bulunduğu, dördü bayan dokuz kişilik orkestra eşliğinde tam bir küme müziği bu.
Beat’leri ve Anadolu ezgileri güçlü. Orkestrada herkes biteviye siyah giyinmiş, Gazapizm (Anıl Acar) beyaz… İzmir çocuğu, Göztepeli. Delikanlılıkla solculuğun kavşak noktasında; kendi tabiriyle çöplüğünden gelmiş. Sokak çocuğu lakin lümpen değil. Ezilen insanın baktığı yerden sesleniyor kalabalığa tok sesiyle. Kelamları hakaret içermiyor. “Çöplük” ile “Yol” ortamı ısıtıyor; bu ortada önde oturan dört civan delikanlı, güvenlikten üçüncü sefer “sigara içmeyiniz” uyarısı alıyor.
“Dayan” modülünün konuğu saksofoncu Korhan Futacı. Ortada minik iletiler; “Bir öteki dünya mümkün” üzere… “Pusula”dan sonra iki modül için Cem Adrian geliyor. Gazapizm daha evvel bu sahnede Cem’e konuk olmuştu; ödeşiyorlar. “Ölüler Dirilerden Çalacak” en sert müziklerinden, karanlık sokakların kokusunu taşıyor.
Üç albümü var Gazapizm’in, fakat birinci albümünden hiç modül yok playlistte. Modüller biraz farklı; burada daha fazla yapım eseri olarak düzenlenmişler. Ses sistemi vakit zaman alarm verse, birtakım tonlamalar müziklerin keyfiyetini eksiltse de Gazapizm’in sahne rahatlığı çok şeyi örtüyor.
ALKIŞ TUFANI…
“İsminizi İstiyorlar”da klarnetçiyi çağırıyor: “Bizim mahallenin çocuğu”. Bayan cinayetlerine karşı söylenen “Kutlu Olsun Günün” sonunda alkış tufanı kopuyor. “Karanfil”den sonra “Bu Düş Benim” için tekrar bir konuk geliyor, usta bağlamacı Muhlis Berberoğlu, ki o da bu sahneye birinci defa Neşet Ertaş’ın konuğu olarak ayak basmıştı.
“Unutulacak Dünler”de orkestradan Bahar öne çıkıyor, güçlü sesiyle. Gecenin son konuğu bir Star Trek karakteri kıyafetiyle uzaylı Gaye Su Akyol; birincisi “Ruhun Ölmüş Senin” başkası kesime çekilen fütüristik animasyon klibi birinci sefer burada gösterdikleri “Perişan” için… Sahne gül bahçesini andırıyor, dermeden atıyor Gazapizm; menzili protokolü aşmasa da… Ateş topları gürlerken, bir kameraman ordusu vazife başında.
Son virajdaki kesimler güçlü beat’lerle kalabalığı ayaklandırıyor: “zıplıyor herkes, kanguru sanki”… “Pisliğin Üstüne Basmışlar”, “Sağı Solu Kes”, finalde de “Heyecanı Yok”… Bitirirken müzisyenleri tanıtıyor: DJ Sivo, geri vokalde Bahar Sönmez, gitarda Ateş Berker Öngören, basta Ecem Otgücüoğlu, davulda Cihad Akbay, keyboard ve kemanda Özge Sorgun, klarnet ve saksofonda Berkan Keser, trompette Fırat Akcan, bir de trombonda kazınmış saçlarıyla ortalığı yakan Grace Jones üzere bir Su Salih. Bis için ikinci kez çaldıkları “Unutulacak Dünler” saatler 23.15’i gösterirken bittiğinde, tek kaygımız, sanki girerken ağacın tabanına sakladığımız o son iki bira duruyor mu?
Cumhuriyet
