Ümit Ünal’ın 2019 Antalya Sinema Festivali’nde SİYAD En Düzgün Sinema Ödülü’nü alan, Avni Tolunay Heyet Özel Ödülü’nü paylaşan ve Selen Uçer’e En Uygun Bayan Oyuncu Mükafatı getiren son sineması “Aşk, Büyü, vs.” (2019) muharrir direktörün içinden geldiği Yeşilçam geleneğine selam çaktığı farklı ve farklı bir aşk kıssası. Varlıklı bir milletvekilinin kızı olan Reyhan ile ailenin yazlık konutundaki bekçinin kızı Eren 16- 17 yaşlarındayken Büyükada’da büyük bir aşk yaşamışlar, münasebetleri ortaya çıkınca Eren’in ailesinin zoruyla ayrılmışlardır.
Eren yirmi yıl sonra Büyükada’ya dönüp Reyhan’a hâlâ ona âşık olduğunu söylediğinde, yirmi yıl evvel Adalı yaşlı bir bayana aşk büyüsü yaptırmış olan Reyhan onu geri getiren şeyin “aşk” değil, bu “büyü” olduğunu söyler. Bu aşktan vazgeçemeyen Eren, büyüye inanmasa da büyünün bozdurulması gerektiğini düşünür. İki bayan Büyükada’da eski bir aşkın, eski bir büyünün peşinde, tek günlük bir seyahate çıkarlar…
Bir söyleşide, bütün sinemalarında bir kesim kenarda kalmış insanların hikayelerini anlatmayı yeğlediğini, sıradan hayatlar yerine bu karakterlerin ilgisini çektiğini söylemiş olan Ünal, daha evvel de eşcinsel karakterlerle ilgili sinemalar yaptığını, lakin “Aşk, Büyü, vs.”nin asıl çelişkisinin ikisinin de bayan olması değil, sınıfsal çelişki olduğunu belirtmişti.
Lakin, sınıfsal çatışmaların tüm sinemalarında var olduğu Ünal, bu durumun cinsellikte de bariz olduğu savıyla, hikayesindeki birisi güçlü ve güçlü, başkası ise fakir ve güçsüz bir babanın kızlarının yaşadığı aşkta birisinin hayatının mahvolurken, oburunun ruhsal acılarına karşın hayatına kaldığı yerden devam ettiğinin altını çizer.
BÜYÜKADA GÜZELLEMESİ
İki bayanın Büyükada’daki fizikî ve bunun paralelinde gelişen içsel seyahati, görsel işitsel bir şiir olarak gelişir. Oda sinemasının büyük ustası Ümit Ünal, hikayesini yeniden çok az karakterle, tek bir yerde anlatır.
Lakin tek yer bu defa, bir oda ya da bir salon değil, dar sokakları, yemyeşil çamları ve dünyanın en hoş günbatımının izlenebildiği Aya Yorgi zirvesiyle, kendine has tabiatı ve kültürüyle kentin yanı başında, lakin kentten çok farklı büyüleyici Büyükada’nın tamamıdır. “Aşk, Büyü, vs”de sınıfsal çelişkiyi ustalıkla vermesine rağmen, tahminen de en “romantik” sinemanın yapmış olan Ünal’ın her zamanki hınzır mizah hissinin yerli yerinde durduğunu gösteren kimi dayanılmaz keyifli sahneler de var.
Ayşe ablanın oğlunun “zombi” monoloğu, Pempe ablalı sekans, Aya Yorgi’deki rakı keyfi ve o inanılmaz final, kolay unutulur üzere değil. Her vakit çok başarılı bir oyuncu direktörü olan Ümit Ünal, ikisi de Türk tiyatrosunun çok değerli oyuncusu olan Selen Uçer ile Ece Dizdar’dan eşsiz bir ikili performans elde etmiş.
Bitirmeden evvel, yirmi yıllık bir hasreti ve birbirine susamışlığı etkileyici formda yansıtan sevişme sahnesinin bu derece ölçülü ve edepli çekilmesindeki harikulade bir ustalığa bilhassa hayran olduğumu da belirtmek isterim.
* Erdoğan Mitrani’nin yazısının tümünü yayımlandığı ortakoltuk.com sitesinden okuyabilirsiniz.
Cumhuriyet
