Oyuncu Zafer Algöz, Haber Global’de ‘Jülide Ateş’le 40’ programına konuk oldu. Oyuncu kendisine sorulan “Cem Yılmaz’ı Okan Bayülgen’e tercih mi ettiniz?” sorusuna cevap verdi.
Algöz, Okan Bayülgen için, “Bizim yaratıcılığımızdaki işleri noterde kendi üzerine aldırmış. Baktım ki tatsızlık olacak zira bütün bunlar yaşandıktan sonra hiçbir şey olmamış üzere hayata devam etmenin bir manası yok” tabirlerini kullandı.
“İKİSİ ÇOK FARKLI”
Zafer Algöz, şunları söyledi:
“İkisi çok farklı. Okan Bayülgen bence radyo ve televizyon için ülkü biri. Lakin Cem Yılmaz çok farklı biri. Benim ölçülerime nazaran 25 yıldır falan Türkiye’nin 1 numarası. Hem komedyen olarak hem de yaptığı sinema sinemaları, senaryolarıyla. Okan Bayülgen ile ‘Zaga’ ve ‘Televizyon Çocuğu’ devrinde birlikte çalışmıştık, direktörümüz de Şafak Bakkalbaşıoğlu’ydu. Oradaki konseptimizde hiç yazılı metin yoktu. Bazen yazarlarla çalışmak istedik, baktık başımız onlara hiç uygun değil doğaçlama yapmaya karar verdik.”
“BENİM NEDEN ADIM GEÇMİYOR?”
“Daha sonra ‘Dudu Teyze’ mesela benim bulduğum bir karakterdi. Cihangir’de oturuken konutumun tam karşı katında bir bayan vardı. Oradan aşağıya bakarak çocukların oğlunun otomobiline yanaşmasına hudut oluyordu. Bayan dikkatimi çekti ben de bunu Okan’a anlattım. Sonra biz bunu televizyonda kullanmaya başladık. Bir periyot geçtikten sonra şunu öğrendim ki orada yapmış olduğum, benim de yaratıcılığını üstlendiğim o işleri Okan bize haber vermeden kendisi gidip kendi üstüne almış, noter üzerinde.
Ben de o vakit sormuştum Okan’a, madem bu türlü bir şey yapıyorsun, noterden gidip bu projeleri tasdik ettiriyorsun, bizim neden ismimiz geçmiyor? Evet senin televizyon programında yapıyoruz fakat benim neden adım geçmiyor?”
“KIRGINLIK OLUNCA VEDALAŞTIK”
Algöz, kelamlarına şu biçimde devam etti:
“‘E işte gösteri dünyasının kuralları böyledir’ falan dedi. Ben de ‘O vakit kusura bakma ben gösteri dünyasının kuralları değil, arkadaşlık kurallarına nazaran hayatımı devam ettiriyorum. Elbette gösteri dünyasının kuralları olabilir de bu türlü bir şey yapıyorsan benim haberimin olmasını dilerdim’ dedim. Sonra o periyot ‘Dudu Teyze’ye bir reklam teklifi geldi. Sanıyorum dört kısımlık bir bilgisayar reklamı yapmıştık ona. Oradan da kendine ilişkin bir para istedi.
Ben işlerimi gönül işleriyle devam ettiren biriyim. Baktım ki tatsızlık olacak zira bütün bunlar yaşandıktan sonra hiçbir şey olmamış üzere hayata devam etmenin bir manası yok. İşin tadı kaçtı. Kırgınlık olunca vedalaşalım dedik, vedalaştık.”
Cumhuriyet
