“Bir Türk klipte şu sahneyi gördüm ya, Allahım ölsem gam yemem, literally homofobik muhafazakâr Türk kudurtma timi!” yazmış tweet’inde @aylin. Z nesliyle baş edemeyeceksiniz beyler! Bilhassa beyefendiler diyorum, bayanların pek kederi değil.
Kerimcan Durmaz’ın yayına girdiği günden 24 saat geçmeden 3 milyonu geçen izlenmeye ulaşan görüntüsü “Peşimdesin peşimde” çok mu cüretkâr? Zeki Müren birinci çıktığında siyah smokini vardı.
Cumhuriyet jenerasyonunun beyefendisiydi. Bahçevan sinemasında bir kıza sevdalanıyordu. “Sanat Güneşi” olduğunda ise apartman topukları, payetli küçük kıyafetiyle astronot üzereydi lakin milyonların kalbinde taht kurmuştu. Bülent Ersoy da siyah smokinle başladı sanat hayatına. Muhafazakâr, dindar, genç erkeklerle evlenen assolist, “Diva” sıfatıyla AKP devrinde resmi davetlerde bile ağırlandı. Şimdilerde ise Japon antik opera sanatkarları üzere 5 saat süren makyajı, yerinden kalkmasına, yürümesine imkân vermeyen abartılı kıyafetleri ile “Diva” mıdır, divane mi, aşikâr değil.
Sesi ve yorumu hâlâ hoş lakin modası geçmiş, fakat kürkleriyle reaksiyon çeken bir trans. Artık bu kimlikleriyle magazin gündemini sallayan, 3 milyon takipçili Kerimcan Durmaz var. Gerçi o “Yeni Sanat Güneşi” unvanını yalnızca popülaritesine borçlu, DJ olarak çıktı, sesi parlak değil, daha evvel hiç müzik da söylememişti fakat “Cilalı İmaj Devri” bile geride kalmışken artık ünlü olmak için “tık sayısı” yetiyor!
Hele gençlerin konutta tıkılı kaldığı ve bütün ömürlerini eldeki akıllı telefon ya da dizdeki bilgisayarın internetinde geçirdikleri salgın günlerinde Kerimcan Durmaz’ın birinci sefer müzik söylediği klibi üzücü halde eğlendiriyor. Kerimcan, klibine renkli bir “erkek” olarak başlayıp bayana dönüşürken bayanlara da bayan olmayı öğretiyor üstelik! Yapım da kötü değil. Z jenerasyonuyla o denli zart zurt etmekle baş edilemiyor. İnadına, işe yaramıyor, üstelik bu kuşak çok da kalabalık! Müziğine dönersek müziği olmayan, müzik söylememiş biri olarak Kerimcan’ın çıkışı her manada çok yavuz.
TİLKİ İNİNDEN ÇIKTI
Kerimcan Durmaz’la birebir gün Aleyna Tilki de birinci İngilizce modülüne “Retrograde” isimli bir klip çıkardı. Kerimcan’ınki şu orta çok tanınan olan trap rap, Aleyna’nınki pop. Daha az cüretkâr.
Aleyna, Kerimcan’ın bilakis Grammy ödüllü Diplo üzere çok değerli isimlerle çalışmış, kelam müellifinden müziğine hepsi yabancı, ünlü isimler. Yapım da Warner Music Küresel üzere değerli bir memleketler arası şirket.
Aleyna Tilki, ergenlik periyodunu müzikçi olmak için çalışarak geçirmiş, sesi güçlü, beğenilen bir müzisyen. Dans etmeyi, kliplerde çok kullanılan direk dansı yapmayı da neredeyse çocukken öğrenmiş, daha başlarda da olsa, bacak açmalar iyi.
Kıyafetleri çarpıcı. Lakin olmayan, tutmayan bir şey var; ne müziği ne müziği ne de klibi özgün! Dijitalin tavan yaptığı günümüzde bu da çabucak ortaya çıkıyor, klibin formatından Aleyna’nın kıyafetlerine kadar hepsi daha evvel kullanılmış.
Klibi birinci çıkardığında ben bu kadar uğraştım, milletlerarası piyasa kurallarına uygun bir iş yaptım, beni niçin desteklemiyorsunuz diye sitem etmişti genç müzikçi… Olmayan dayanak de milyonları buluyor o öbür… Fakat sayıları karşılaştırdığınızda kimin daha çok izlendiği ortada: Kerimcan 11 milyon, Aleyna 7.7 milyon. Spotify’da dinlenmede Kerimcan 1.4 milyon, Aleyna 1 milyon.
Müzikçi bile olmayan biriyle müzikçi olmak için gençliğini bile yaşamamış, yıllarını vermiş iki müzisyenin işini karşılaştırmak haksızlık mı? Evet ve yapmak istediğim de bu değil, yalnızca kitleye hitap eden tanınan müziğin parmak ucunda olduğunu, buna neyin hitap ettiğini düşünmek!
Cumhuriyet
