Yargıtay, kart sahibinin bilgisi dışında, kredi kartıyla POS aygıtından “mail order” yoluyla yapılan dolandırıcılıktan bankayı sorumlu tuttu.
İstanbul’da, bilgisi dışında kredi kartından 3 bin 900 lira çekildiğini fark eden kişi, bankaya başvurdu. İnceleme sonucu, kredi kartıyla POS aygıtından bir otomotiv şirketinden 3 bin 900 liralık alışveriş yapıldığı tespit edildi.
Dolandırılan kişinin başvurusu sonucu, otomotiv şirketi karttan çekilen fiyatın 1700 lirasını kart sahibine iade etti. Kart sahibi, kalan 2 bin 200 liranın ödenmesi hedefiyle bankaya başvurdu fakat iade yapılmadı. Bunun üzerine vatandaş, kalan ölçünün tahsiline karar verilmesi istemiyle dava açtı.
Davalı banka, “davaya husus olayda üye iş yerinin sorumlu olduğunu, 3 bin 900 lira dengeli sürecin banka tarafından üye iş yerine verilen POS aygıtından mail order olarak yapıldığını, memleketler arası kart çıkaran kuruluşlara ilişkin kurallar gereği kart hamilinin onayı olmaksızın tamamlanan mail order süreçlerinde finansal sorumluluğun üye iş yerine ilişkin olduğunu, bankaya kusur yüklenemeyeceğini” savunarak, davanın reddini istedi.
Bakırköy 6. Tüketici Mahkemesi, “banka ve kredi kartları uygulamalarına uygun hareket eden davalı banka istikametinden davacıya ödenmeyen meblağlar noktasında hasımlığın oluşmadığı” gerekçesiyle davanın reddine karar verdi.
KANUN FAYDASINA BOZULDU
Davanın reddine karar verilmesinin yöntem ve yasaya alışılmamış olduğu gerekçesiyle kararın kanun faydasına bozulması istendi. İstem üzerine evrak Yargıtay 11. Hukuk Dairesi’ne geldi. Daire, kanun faydasına bozma isteğinin kabulü ile kararın sonuca tesirli olmamak üzere kanun faydasına bozulmasına karar verdi.
Dairenin münasebetinde, Mahkemece, davalı banka tarafından davanın pasif hasımlık nedeniyle reddine karar verilmiş ise de bankaların özel yasa ile kurulan, kendilerine alanlarında çeşitli imtiyazlar tanınan, topladıkları mevduatı ve iştirak fonlarını sahteciliklere karşı ihtimamla korumak zorunda bulunan kuruluşlar oldukları belirtildi.
Bankaların bu vasıfları nedeniyle bankacılık süreçlerinin güvenilen tarafı pozisyonunda oldukları ve bu durumun, bir inanç kurumu olarak kabul edilen bankaların sorumluluğunu artırdığı tabir edilen münasebette, “Bankalar, ağırlaştırılmış sorumluluğun bir gereği olarak objektif itina yükümlülüğü altında bulunmakta olup, buna karşılık hafif kusurlarından dahi sorumludurlar” tespiti yapıldı.
Münasebette, Bankacılık Kanunu’nun 76. unsurunun, bankaların, müşterilerinin verilen hizmetlerden kaynaklanan her türlü sorularına karşılık verecek bir sistem kurmakla ve bu hizmetle ilgili bilgiyi müşterilerine bildirmekle yükümlü oldukları kararını içerdiği, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu’nun 8. hususuyla de kart çıkaran kuruşların kart çıkarma ve buna ait yükümlülüklerinin düzenlendiği hatırlatıldı.
Tıpkı Kanun’un 33. unsurunda kart çıkaran kuruluşların, ilgili düzenlemelerdeki yükümlülüklerin yerine getirilmesinde gerekli basiret ve itinası göstermekle yükümlü tutuldukları aktarılan münasebette, “Buna nazaran, somut uyuşmazlıkta davacı ile davalı banka ortasında imzalanan Kredi Kartları Üyelik Mukavelesi’nin tarafı olan davalı bankaya hasımlık düşeceğinden, mahkemece davalı banka tarafından davanın pasif hasımlık nedeniyle reddine karar verilmesi gerçek görülmemiştir” denildi.
Cumhuriyet
