Kırmızı halıda arayı belirleyen şeffaf plastik panolar, üst üste takılan maskeler ve siperlikler eşliğinde gerçekleşen 33. Tokyo Milletlerarası Sinema Şenliği, pandemi devrinin seyircili yapılan en büyük sinema aktifliği olarak öne çıktı. 31 Ekim-9 Kasım ortasında yani 10 gün boyunca 138 sinema gösterildi, sinemalarn kapasitesi yüzde 50 azaltılsa da 40 bin 500 izleyici salonlara koşturdu.
Covid-19 tedbirleri nedeniyle milletlerarası konuklarını ağırlayamadığı için heyetlerini iptal eden ve üç başka yarışını Tokyo Premiere 2020 başlığı altında toplayan şenliğin bu yıl tek mükafatı ise seyirciye emanetti ve Japon bayan direktör Akiko Ohku’nun “Hold Me Back” isimli romantik güldürüsü İzleyici Ödülü’nü kazandı.
Sinemanın 30’lu yaşlarındaki yalnız genç bayan karakterinin başında oluşturduğu “akıldaşı” ve can dostuyla kurduğu yarenlik münasebet, kuşkusuz bu tuhaf pandemi günlerindeki izole ruh halimize pek denk düşüyor. Direktör Ohku konuyu ağırlaştırmadan, çalışan bekâr bir bayanın çağdaş Japon toplumundaki gündelik sıkışıklığını ve romantik koşullanmalarını resmediyor.
Tekrar öne çıkan bir öteki sinema olan kara güldürü çeşidindeki “Mr. Suzuki: A Man in God’s Country”nin yalnızca Japonya değil, her yerde yaşanabilecek bir temayı yani ataerkil tertipteki bayanların açmazını gündeme getirmesiyle değerli.
Şenliğin en değerli sinemalarından birisi ise bu global gerçeküstü halimize tercüman olan “Apple” (Mila) oldu. Yunan Tuhaf Dalga’sının örneklerinden sayılacak, ünlü Yorgos Lantimos’un asistan direktörü olarak çalışan Christos Nikou’nun birinci sinema sineması, hafıza kaybının viralleştiği bir toplumda “kendini hatırlamaya” çalışırken yeni başlangıçlar ihtimaliyle hayata tutunan bir adamın absürt kıssasını anlatıyor.
Sinema, Lantimos’un bilakis karakterlerine şevkatle yaklaşmasıyla güzel bir değişiklik.
BİZDEN ‘AF’ VARDI
Bizden ‘Af’ vardıUluslararası sinema müelliflerini da bu yıl “online” ağırlamak zorunda kalan şenliğin Tokyo Premiere 2020’de yer almayı başaran bizden tek sineması olan “Af”ı kaçırsak da sanal sohbete yetiştik. Şenliğin baş programcısı Kenji İzhizaka, dünyanın dört bir yanından gelen soruları anında genç direktör Cem Özay’a iletirken “yeni normallerimizin” standartları şaşırtamadı.
Baskıcı bir babanın iki oğlu ortasındaki yıkıcı alakasını anlatan sinema, yaşanmış bir olaydan esinlenilmiş. Yıllar evvel bir set çalışanının yaşadığı olaydan çok etkilendiğini söyleyen Özay, bu birinci sinema sinemasının hikayesini yıllar içinde başında olgunlaştırmış.
Seyircinin “Habil ve Kâbil” yorumu yerine anne babaların çocukları ortasında kurduğu istikrarsız münasebetten kelam açmayı tercih eden direktör, Macit Koper üzere profesyonel oyuncuların yanı sıra başrolde amatör çocuk oyuncuları tercih etmiş.
Cumhuriyet
