63 yaşındaki İskoç fotoğraf sanatkarı Jacki Gordon, koronavirüs kısıtlamaları esnasında yaptığı çalışmalar ile yiyeceklerden dikkat cazip minyatür sahneler yaratıyor.
Ruh sıhhati konusunda uzmanlaşmış araştırma ve kıymetlendirme danışmanı olan Gordon, kendisini “hevesli amatör fotoğrafçı” olarak tanımlıyor.
Geçtiğimiz yıl, yırtıcı hayat fotoğrafçısı Andy Howard ile kırmızı sincapların ve dağ tavşanlarının nasıl fotoğraflanacağını öğrenmek için birkaç gün geçiren Gordon, görünüm ve hayvanları fotoğraflamaktan çok keyif aldığını söylüyor.
Fakat Covid-19 salgını ile bir arada aylarca konutta vakit geçirmek zorunda kalan Gordon, bu mühlet zarfında kendine yeni bir hobi geliştirmiş.
Glasgow’da yaşayan Gordon, gidecek yeri çok kısıtlı olması sebebiyle mikro fotoğrafçılıkta kendini denemeye ve küçük şeylerin fotoğraflarını çekmeye karar vermiş.
Çiçek fotoğraflarıyla başlayan Gordon, besbelli bahisleri fotoğraflamaktan çok çabuk sıkıldığını söylüyor ve ekliyor:
“Bu yüzden birkaç ay evvel Lego insanların fotoğraflarını çekmeye başladım. Lakin sonra daha gerçekçi ve tıpkı vakitte daha şaşırtan fotoğraflar nasıl olabilir diye düşündüm.”
Toplumsal medyada arkadaşları ve ailesinin eğlendirmek için komik sahneler oluşturduğunu tabir eden Gordon, “İlk minyatür sahne çekimlerim, donmuş bezelyeler ortasındaki Nordik yürüyüşçülerdi. Bu birinci çekimlerle o kadar çok uğraştım ki partnerim Paul ve ben bezelyeleri günlerce yedik” diyor ve ekliyor:
“Ancak bu işin müptelası oldum!”
Jacki ve Paul, demiryolu mühendislerinin yumurta sarısını kazdığı “Kazı Çalışması” isimli bir fotoğrafı çektikleri akşam da yemekte haşlanmış yumurta yemiş.
Figürleri ayarlamanın büyük bir emek olduğunu lisana getiren Gordon, yanlışsız görünümü elde etmek için saatlerce uğraşabildiğini söylüyor.
Birtakım fotoğraf sahneleri, dünya seyahati ve uzun kıyı yürüyüşleri üzere Jacki’nin salgın nedeniyle yoksun kaldığı aktiviteleri temsil ediyor.
Uykularının çok berbat olduğunu vurgulayan Gordon’ın fikirleri bu sebeple gece vakti buzdolabını açtığında bulduğu yemeklerden geliyor.
Jacki, asıl ilhamını çocukluğundan, eksiksiz çekimin peşinden ayrılmayan babasından alıyor:
“Babam 2002’de öldü. Sık sık fotoğrafçılığın tadını birlikte çıkarabilseydik diyorum.
“Ama neyse ki Annem Joan, yorumlarıyla özgüvenimi pekiştirmeye devam ediyor.
Jacki şimdiye kadar yaklaşık 70 minyatür sahne yarattı ve en sonunda da bu işlerini bir kitapta yayınlamayı umuyor:
“O vakte kadar bu karanlık günleri kendim ve öbürleri için aydınlatmaya çalışacağım.”
Cumhuriyet
