Pandemi sırasında düğün planlamak, pek çok meçhullüğü barındırır. Ancak 30 yaşındaki Lindsey Evans için kesin olan bir şey var: Soyadı değişecek.
Californialı Evans ve partneri Temmuz 2021’de evlenmeyi planlıyor.
ABD’de bayanların yaklaşık yüzde 70’i, evlendiklerinde kocalarının soyadını alıyor.
Birleşik Krallık’ta da 2016 bilgilerine nazaran bu oran yüzde 90 ve bu bayanların yüzde 85’i 18-30 yaşları ortasında.
Bu bir evvelki jenerasyona kıyasla daha düşük bir oran olsa da, bu gelenek birtakım Batı ülkelerinde baskın bir kültürel norm olma özelliğini koruyor.
Daha kişisel ve toplumsal cinsiyet açısından daha şuurlu bir çağda yaşamak da bunu büyük ölçüde değiştirmedi.
Öte yandan (her ne kadar feminizm farklı formlarda tanımlanabiliyor olsa da) ABD’deki 30 yaş altı bayanların yüzde 68’i, İngiltere’dekilerin ise yüzde 60’ı kendilerini feminist olarak niteliyor.
Bu geleneği inceleyen İngiltere’deki Bradford Üniversitesi’nden Prof. Simon Duncan, “Bunun kökeninde, bayanın evlendikten sonra erkeğin malı olması fikri var ve bu yüzden bu geleneğin günümüzde hâlâ devam etmesi şaşırtıcı” diyor.
İngiltere’de evli bayanların “erkeğin malı” olması konsepti yok olalı yüz yıldan uzun vakit geçti ve artık eşlerinin soyadlarını almak zorunda değiller lakin bu gelenek birçok İngilizce konuşan ülkede gücünü koruyor.
Batı Avrupa’nın birçoklarında bu gelenek sürüyor. Bayanların soyadlarını koruduğu İspanya ve İzlanda ise istisnalar ortasında yer alıyor.
Yunanistan’da da 1983’te yapılan bir yasal değişiklikle bayanların soyadlarını ömür boyunca kullanmaya devam etmesi mecburî tutuldu.
Toplumsal cinsiyet eşitliği açısından en ileri ülkeler ortasında yer alan ve tarihî ataerkilliğin daha az olduğu Norveç’te bile birden fazla bayan eşlerinin soyadını almaya devam ediyor. Eşinin soyadını alan bayanların yarısı kendi soyadlarını da tutarak iki soyadlı oluyor.
Bu geleneğin neden devam ettiğini araştırmak için Oslo Üniversitesi ve West of England Üniversitesi’nden akademisyenlerle bir çalışma yürütmeye başlayan Duncan, “Bu sırf zararsız bir gelenek mi yoksa kimi kalıpları geçmişten günümüze taşımak üzere bir fonksiyonu de var mı?” diye soruyor.
ATAERKİL GELENEKLER
Bayanların soyadlarını değiştirmek istemesine yol açabilecek pek çok neden olabilir.
Soyadını sevmemesi, kendisiyle ilgilenmeyen ebeveynleriyle yahut ailesiyle bağını koparmak üzere nedenler bunlardan kimileri.
Bunlardan biri ataerkilliğin gücünü müdafaasıydı. İkincisi ise “iyi aile” fikriydi: Bu inanışa nazaran partnerinizle tıpkı soyadı paylaşmak bağa adanmışlığı gösterir, sizi ve potansiyel çocuğunuzu birleştirir.
Kimi çiftler soyadı değişikliğini sadece gelenek o denli olduğu için yapsa da başkaları de erkeğin soyadını sürdürme fikrini benimsiyordu.
Duncan “Bazı erkekler geçmişten gelen bu ataerkil varsayımı devam ettirmekte ısrarcı. Birtakım bayanlar bunu kabullenip içselleştirmiş durumda. Başkalarıysa kocalarının soyadlarını alma konusunda istekli” diyor.
Araştırmacılar, bayanların soyadlarını değiştirmeleriyle kız isteme yahut evliliği erkeklerin teklif etmesi üzere ataerkil gelenekler ortasında bağ bulundu.
Bu evliliğe geçiş ritüelleri, pek çok çift için “evlilik paketinin” bir kesimi.
Geçen yıl evlendikten sonra kocasının soyadını alan, İsviçre’nin başşehri Stockholm’de yaşayan 32 yaşındaki Alman Corinna Hirsh “Bu romantizmin bir parçası” diyor ve ekliyor:
“Düğünden evvelki gece başka odalarda uyuduk. Düğünde babam ve kocam konuştu lakin ben bir konuşma yapmadım.”
Hirsh, sekiz yıldan uzun müddettir birlikte olsalar da bu geleneklerin partneriyle daha derin bir bağ kurmasını sağladığını söylüyor:
“Düğünde daha yakın hissedeceğimizi düşünmezdik fakat büyük bir düğün düzenlememiz ve bir soyadını paylaşmaya başlamamız bunda tesirli oldu.”
‘İYİ AİLE’
Duncan ve takımının incelediği ikinci neden de toplumun bakışıyla alakalıydı. Araştırmacılar, partnerin soyadını almanın dışarıya adanmışlık ve birlik iletisi vermenin bir yolu olarak görüldüğü sonucuna vardı.
California’da yaşayan Lindsey Evans araştırmacılarla hemfikir ve “Bunun bize bireyler olarak değil bir aile olarak bir kimlik verdiğini hissediyorum” diyor.
Duncan’ın araştırması bu “iyi aile” anlatısının bilhassa de çocuğu olan bayanlarda daha baskın olduğunu ortaya koydu.
Norveç’in başşehri Oslo’da yaşayan 36 yaşındaki ABD’li balerin Jamie Berg, “Oğlumla sırf alakamda değil birebir vakitte kağıt üzerinde de daha iyi bir bağım olması için bunu yapmak istedim” diyor.
Berg profesyonel mesleği açısından kıymetli olduğu için evlilikten sonra birkaç yıl daha kendi soyadını kullandıktan sonra, kocası ve çocuğuyla birebir soyada sahip olmak için kocasının soyadını da almaya karar vermiş. Bunun ülke dışına çıkarken karşılarına çıkacak bürokratik süreçleri azaltmasını ummuş.
Duncan’ın araştırması ebeveynlerde baskın olan bir başka görüşün de, ebeveynlerinin farklı soyadlarına sahip olmasının çocuklarının akıllarını karıştırabileceği niyeti olduğunu ortaya koyuyor.
Ama sosyolojik araştırmalar, bunun çocukların üzerinde çok az tesiri olduğunu, birçoklarının soyadı fark etmeksizin hiçbir baş karışıklığı yaşamadığını aktarıyor.
FEMİNİZME KARŞI GELENEK Mİ?
Araştırmacılar bu pratiğin toplumsal cinsiyet eşitliği yaratma gayretlerini nasıl etkilediği konusunda ikiye bölünmüş durumda.
Duncan çiftlerin sırf geleneği kabullenmeleri nedeniyle bu kararı almasının tehlikeli olduğunu söylüyor:
“Bu, otoritenin kocada olduğu fikrini ebedileştiriyor, erkeği konutun reisi olarak gören geleneği tekrar üretiyor.”
Bu argümanı güçlü bir formda destekleyenler ortasında İngiltere’nin kuzeyinde yaşayan 34 yaşındaki şirket sahibi Nikki Hesford da var.
Artık boşanmış olsa da evlendiklerinde eski kocasının soyadını almayı reddetmiş ve bayanların çok büyük kısmının bunu kabullenmesinin kendisini şaşırttığını söylüyor.
Hesford “Bazı bayanlar buna olduğundan büyük manalar yüklediğimi ve bunun kıymetli bir husus olmadığını söylüyor ama onlara katılmıyorum” diyor ve ekliyor:
“Kadınlar daima bakıcılık misyonunun kendilerine kalmasından, çocukları hastalandıklarında işi bırakması gerekenin kendisi olmalarından şikayet ediyor. Ancak bunun yolunu en başından partnerinin soyadını aldıklarında ‘sen benden daha değerlisin, sen birincilsin, ben ikincilim’ diyerek açıyorlar.”
İrlandalı alaka terapisti Hilda Burke ise soyadını koruyan bayanların, soyadını değiştiren bayanları bu kadar basitçe yargılamaması gerektiğini düşünüyor.
Burke, sinema ve edebiyat tarafından beslenen “eski moda romantizmin” toplumsal medya tarafından da yayıldığını belirtiyor.
Bu nedenle feminizm günümüzde daha güçlü olsa da bayanların bu çeşit iletilerden etkilenmeye devam ettiğini anlatıyor:
“Etki sahiplerinin (influencer) içerikleri genelde bir erkek arkadaşa sahip olma, büyük bir düğün yapıp balayına gitme üzerine. Bu bayanlar kendilerini feminist olarak tanımlasalar bile hayat biçimleri o romantik ideali yansıtıyor.”
Burke’e nazaran pek çok bayan için kocalarının soyadlarını kullanmak pragmatik bir seçenek ve bu daha az feminist oldukları manasına gelmiyor.
Bir öbür argüman da feminizmin bayanlara seçim özgürlüğü vermekle ilgilendiği. Buna nazaran bayanlar hangi soyadı kullanmak isterse istesin, bunu kararı veren kendileri olduğu surece ataerkil normların desteklediği bir kararı vermiş olmalarında bir sorun yok.
Evans “Erkek arkadaşım asla kendi soyadını almamı söylemedi bana. Bir feminist olarak, toplumsal cinsiyet rolleri hakkında telaş duymadan, benim için en iyi olan şeyin ne olduğuna kendim karar verebiliyorum” diyor.
GELECEKTE SOYADINI DEĞİŞTİREN BAYANLARIN SAYISI ARTACAK MI?
Araştırmacılar kocanın soyadını alma geleneğinin gelecekte devam edip etmeyeceği üzerine hararetli bir formda tartışıyor.
Bu alanda geleceğe dair öngörülerde bulunan çok az akademik araştırma var. Lakin günümüze kadar yavaş bir değişim yaşansa da, günümüzde erkeklerin ve bayanların daha süratli bir halde, farklı alternatiflere açık hale geldiğine dair emareler var.
İngiltere’de 2016’da 1.500 bireyle yapılan bir anket, bayanların yüzde 59’unun evlendiklerinde eşlerinin soyadını almayı istediğini, erkelerin yüzde 61’inin de bayanların bunu yapmasını istediğini ortaya koymuştu.
Bu oranlar yüksek olsa da, kocasının soyadını almış İngiliz bayanların oranından yüzde 30 daha az.
Bir öteki araştırma da 18-34 yaş ortası İngilizlerin yüzde 11’inin evlendikten sonra çift soy isim kullanmak istediğini gösteriyor.
Bu klâsik olarak varsıl ailelerin tercih ettiği bir şeydi.
İsveç’te yaşayan ve eşiyle soyadlarını birleştirerek çift soy isim kullanmaya başlayan 36 yaşındaki Nick Nilsson-Bean, “Evlenmeden evvel bunu konuştuk ve hayatta her şeyi paylaşacaksak soyadlarımızı da paylaşmamızın mantıklı olacağına karar verdik” diye anlatıyor.
“Sadece kendi soyadımla devam etmek arkaik ve eski moda geldi” diyor.
ABD’de de artan sayıda bayan, profesyonel münasebetlerle çift soyadı kullanmayı tercih ediyor.
Kimi çiftler ise soy isimlerini birleştirmek, birlikte yeni bir soy isim yaratmak yahut erkeklerin bayanların soyadını alması üzere sistemleri tercih ediyor.
Lakin bunlar sık rastlanan durumlar değil.
Eşinin soyadını alan 39 yaşındaki Britanyalı mühendis Ciaran McQuaid, “Maskülenlik ve ataerkil saçmalıklarla hiçbir alakam yoktu ve kimliğini muhafazanın eşim için ne kadar kıymetli olduğunu biliyordum” diyor.
Bayanların artık daha geç evlenmesi (İngiltere, İtalya ve İspanya’da 35’te, ABD’de 28’de) bu tercihlerin önümüzdeki yıllarda daha görünür olmasını sağlayabilir.
Norveç ve ABD’de yapılan bir araştırma daha yaşlı, eğitimli ve maddi açıdan bağımsız bayanların soyadlarını müdafaaya daha yatkın olduğunu; genç, eğitimsiz, popülerliği daha az ve Afrika kökenli Amerikalı bayanlar ortasında bunun daha az görüldüğünü gösteriyor.
Norveç’te yaşayan 50 yaşındaki diş doktoru America Nazar, evlendikten sonra soyadını değiştirmeme münasebetini şöyle anlatıyor:
“Kendi meskenim, diplomam, otomobilim, bir sürü şeyim vardı. Soyadımı değiştirseydim bir sürü evrakta de değişiklik yapmam gerekecekti.”
Kimi araştırmalar da soy isim değiştirme konusunda farklılıklara daha açık olma eğilimi gösteren LGBTQIA topluluğunun tesirini vurguluyor.
California Üniversitesi’nden psikolog ve terapist Dr. Hearth Schechinger, “aile konsepti” genişlerken heteroseksüel çiftlerin de soyadlarını muhafazasının yaygınlaşacağını öngörüyor.
Londra’da yaşayan ve evlenirken soyadını değiştirmeyen 35 yaşındaki pazarlama müdürü Verity Sessions da “Önceki varsayımları kabul etmektense, partnerlik ilgilerinde bunun açık uçlu bir tartışmaya dönüşmesinin vakti geldi” tabirlerini kullanıyor.
“Bazı erkek arkadaşlarım evlenirken eşlerinin soyadını aldı ve bu çok hoşuma gitti” diyen Sessions, birtakım çiftlerin de “sadece geleneği sevdikleri için” yahut “aile ağaçları daha kolay anlaşılsın diye” bayanların soyadını değiştirmesini anlayışla karşıladığını söylüyor.
Psikoterapist Burke de klasik soyadı normunun değişeceği niyetinde. Ancak şu an Covid-19’a karşı çaba bu tartışmayı gölgede bırakıyor.
Erkeğin soyadını alma geleneğinin savunucularından Corinna Hirsch ise bu geleneğin yok olmamasını diliyor:
“Devam ederse hoş olur, lakin bayanların soyadını değiştirmeye zorlanmaması şartıyla.”
Cumhuriyet