Konut işçisi bayanlar, yaşadıkları külfetleri Kılıçdaroğlu’na şu sözlerle aktardılar:
BU İŞİ HAYATTA KALABİLMEK İÇİN YAPIYORUZ: Biz konut içi çalışanları tabi ki büsbütün teminatsız çalışıyoruz, ben gündelikçi çalışan biriyim. Daima bir mobing, birebir vakitte çalıştığımız yerde zarurî yapmamız gereken işlerimiz oluyor. Çalışma şartlarımızın düzeltilmesini istiyoruz. Sesimizi duyurmak istiyoruz. Garanti alına alınmak istiyoruz. Bu işi hayatta kalabilmek için yapıyoruz. Ben ilkokul mezunuyum. Çok isterdim okumak lakin okuyamadım. Koşullarımız buna el vermedi.
YAŞADIĞIM EN BÜYÜK DRAM: Yeri geldi soğukta, ayazda çocuğumu kucağıma sarıp sarmalayarak bir arada işe gittiğim oldu. Çocuğumu anasınıfına yazdırmak için para talep edildiğinde, okulda onu veremeyeceğimi söylediğim vakit, kız çocuğu olduğu halde bana dedikleri şuydu ‘İsterseniz okutmayın.’ Yaşadığım en büyük dram, acı benim.
TASA VE DEHŞET: Konutumun kirasını da ödeyemiyorum, elektriğimi de ödeyemiyorum. Ne aile dayanağım var ne etraf dayanağım var. Tek başıma uğraş etmek zorunda kalıyorum. Kaygı ve dehşetle günü geçirmekteyim.
KURALLAR ZORLAŞTI: Eşim minimum fiyatla çalıştığı için yetmiyor. Eşime yardımcı olmak için gündeliğe gitmeye başladım. Bu pandemi münasebetiyle meskenlerine birçok beşerler almak istemiyorlar. Kurallar zorlaştı.
ÜNİVERSİTE MEZUNUYUM: 20 yıldır bu işi yapıyorum. Üniversite mezunuyum. Bazen 2 günde 2 tane mesken paklığını gecenin 12’sine kadar yaptığımı bilirim.
BU İŞ YÜZÜNDEN ASTIM YANLIŞI OLDUM: Ben de günlük işe gidiyorum. Bugün 230 lira elektrik faturası gelmiş. Meskende yaşayan 2 kişiyiz. Mana veremedim, ne yapacağımızı şaşırdık kaldık. Teminatım yok. Çalışmak zorundayım. 180 liraya günlük iş bulabilirsem gidiyorum, bulamazsam gidemiyorum. 3 aydır çalışamıyorum. Pandemiden ötürü böyleyim. Bu iş yüzünden astım hastası oldum. Yarın ne olacağım aşikâr değil. Konut yok, bark yok. Aylık 1500 lira giderim var, ben 1500 lira kazanamıyorum ki liderim.
İşçi bayanların sıkıntılarını Meclis’te lisana getirme kelamı veren Kılıçdaroğlu şunları söyledi:
DRAMI SİZ DEĞİL, BÜTÜN AİLE YAŞIYOR: Hayatın gerçeğini bir siyasetçi öğrenmek istiyorsa aslında öncelikle sizi dinlemesi lazım. Elbette bizler saraylarda oturmuyoruz. Bu toplumda çok sayıda fakir insan olduğunu biliyoruz. Bir annenin en büyük dramı çocuğunu yatağına aç yatırması olduğunu da biliyoruz. Çok sık tabir ederim, bu ülkede hiçbir çocuk yatağa aç girmesin, her anne çocuğun karnını doyursun ve her anne çocuğuyla birlikte çocuğuyla huzur içinde konutunda yaşayabilsin. Lakin konutlarda dram var, acılar var, yoksulluk var biliyorum. Ancak bunları aşmak hepimizin elinde olan bir şey. Bunları aşabiliriz aslında. Türkiye varlıklı bir ülke, güçlü bir ülke. Hepinizin sorunu üç aşağı beş üst birebir. Hepiniz Türkiye coğrafyalarının farklı bölgelerinde yaşıyorsunuz. Münasebetiyle bazılarınızın iki çocuğu var, kimilerinin bir çocuğu var, üniversiteden mezunu ve onlar da işsiz. Yani dramı yalnızca siz değil aslında bütün aile yaşıyor. Sizler güç birliği yapabilirseniz, bu sıkıntıların büyük bir kısmı aşılabilir., hatta çözülebilir niçin çözülmesin. Neden üniversite mezunları iş bulamasın? Çocuğunuz var üniversite mezunu işsiz, lakin sizlerde 2 yahut 3 arkadaşım onlarda üniversiteyi bitirmişler fakat merdiven temizliyorlar artık. Neden bir sorumluluk üstlenmişler, çocukları var çocuklarının iyi bir eğitim almasını istiyorlar.
BU ÜLKEDE HERKESİN HUZUR İÇİNDE YAŞAMASI LAZIM ARTIK: Ben size bir kelam veriyorum, sizin sıkıntılarınızı Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde lisana getireceğiz. Ben bu ülkede garibanların, bu ülkede kendisini kimsesiz hissedenlerin sözcüsü olmak istiyorum. Beyefendilerin paşaların sözcüleri var zati. Beyefendilerin paşaların bir sorunu da yok zati. Saray’da oturanların da bir sorunu yok esasen. Çocuklarınız işsiz, siz iş bulamıyorsunuz ancak milletvekili emekli aylığı, bilmem ne bankasının idare konseyi üyeliği 5 yerden en az 10 bin lira aylık alıyorlar. Yeniden de doymuyorlar. Bunlara son vermemiz lazım artık. Bunları bitirmemiz lazım artık. Bu ülkede herkesin huzur içinde yaşaması lazım artık. Bu nizamı değiştirmek zorundayız, insanca bir tertip kurmak zorundayız. Sağar kulakların duyması lazım. Benim vazifemde o sağar kulaklara sizin feryadınızı aktarmak.”
Cumhuriyet
