Sözcüklerin çok taraflılığı ve çeviri çalışmaları üzerine araştırmalar yapan sanatçı pratiğinin temel ögeleri olan metin, heykel ve enstalasyonları -bir his, fikir ya da tesadüfün canlandırılması gibi- sesten yola çıkarak kelam, obje ve aksiyonları lisana getirmeye odaklanıyor. “Kazı ve Yüzey”deki işlerinde ise şimdiye dek başvurduğu görsel mecralardan uzaklaşan sanatçı, lisanın sırf bir irtibat aracı formunda tanımlanmasına karşı, üretiminde sözcükleri kullanıyor. İzleyiciyi, “Dil nasıl icra edilir? Ekonomik, ekolojik ve toplumsal kriz vakitlerinde sözcüklerin süreçlere müdahilliği ve tesirleri nasıl takip edilir” sorularına duyduğu meraka ortak etmeye öncelik veren Gül, lisanla kurulan bildik ilgilere yeni bakış açıları geliştirmeyi amaçlıyor.
Yazma aksiyonunu kelamın değişip dönüştüğü, “kuralsız bir oyun alanı” olarak tanım eden Gül’ün Klavuz (2016-2021) işi, satır satır taradığı Türkçe yazım kılavuzunda çağrışımlara dayanan ve mutlak bir manaya ulaşma gayreti olmayan yazılı müdahalelerden oluşuyor.
Cumhuriyet
