Karadelikler, devasa kütleleri nedeniyle etraflarında dayanılmaz bir çekim gücü oluştururlar. Çekim alanına yaklaşan her cisim, hatta ışık bile karadelik tarafından emilir. Olay ufku ismi verilen bu alan bir tıp kozmik vakum üzere davranıyor.
Bu çekime yakalanıp karadelik tarafından yutulan cisimlere ne olduğu konusu fizik bilimi tarafından hala tartışılmakta. Sicim kuramı teorisyenleri, yutulan cismin kaybolmayacağını, öteki bir boyuta yahut paralel kainatlara geçmiş olabileceğini söylüyorlar.
Onlara nazaran karadelikler adeta bir boyut kapısı üzere çalışıyor. Ayrıyeten karadeliklerin merkezinde uzay ve vakit kavramı büsbütün değişiklik gösterdiği için aslında yutulan unsurun geçmişe ya da geleceğe gitmiş olması bile mümkün.
Kuantum mekaniği kuralları da cihanda hiçbir hususun güce dönüşmeden yok olamayacağını söylediği için sicim kuramının bu açıklaması şimdilik kabul görmekte. Karadelikleri açıklamak için uzun yıllarını adayan ünlü fizikçi Stephen Hawking de bu görüşe ikna olanlardan.
Bir karadeliğin içine giren unsura ne olacağı konusu yalnızca teorik olarak açıklanabilir. Zira bu tecrübesi ölçebilecek teknolojik yeterliliğe şimdi sahip değiliz. Ayrıyeten ışık bile yutulduğu için karadelikler direkt olarak görüntülenemiyor.
Merkeze en yakın olduğumuz noktada ise durum daha da garipleşmeye başlardı. Bu noktada çekim gücü azamî düzeylere ulaşıyor.
Örneğin ayaklarımız, başımıza nazaran bir santimetre bile ileride duruyorsa, bedenimizin iki noktası ortasında inanılmaz bir yerçekimi farkı oluşmaya başlıyor. Bu büyük fark nedeniyle biçim değiştirmeye, uzamaya başlayabiliriz. Görüşümüz ve şuurumuz alışkın olduğumuz gerçeklik seviyesinden kopup yaşadığımız yeni tecrübeyle baş edemeyebilir.
Karadelik içinde aralığın tam olarak algılanabilmesi için insan vücudunun işlevleri kâfi değil. Örneğin karadelikte uzay eğildiği için ışığın ışınları da bozuluyor ve iki gözün yarattığı perspektif bu durumu algılamak için yetersiz kalıyor.
İki değil de üç adet gözümüz olsaydı, üçlü perspektif ile tüm resmi görsel açıdan kusursuz bir biçimde tanım edebilirdik. Doğal bunun için bir karadeliğe ulaşabildiğimizi, olay ufkuna yakalandıktan sonra şuurumuzu koruyabildiğimizi ve algılarımızı yönetebilecek durumda olduğumuzu varsayıyoruz.
(Popular Science Türkiye)
Cumhuriyet
