Üniversitelerin durumunu özetleyen bir tablo daha ÖSYM’nin datalarıyla açığa çıktı. 2020 YKS tercih kılavuzunda yer alan bilgilere nazaran 8 tıp fakültesinde akademisyen takımı bulunmuyor. Bir fakültede sadece tek akademisyen yer alırken bir fakültede ise 4 akademisyen bulunuyor.
BirGün’den Mustafa Kömüş’ün haberine nazaran 80’i devlet 31’i vakıf üniversitesine bağlı olmak üzere tercih yapılabilen 111 tıp fakültesinin 10’unda kâfi akademik takım yok. Bu fakültelere 2020 YKS’de 550 öğrenci yerleşti. ÖSYM bilgilerine nazaran bu fakülteler ile akademisyen ve yerleşen öğrenci sayıları şöyle:
– Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Tıp Fakültesi: Akademisyen 1; öğrenci 30
– Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 40
– Kırklareli Üniversitesi Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 30
– Malatya Turgut Özal Üniversitesi Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 80
– Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Trabzon Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 60
– Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Erzurum Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 60
– Sıhhat Bilimleri Üniversitesi İzmir Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 60
– Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Bursa Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 60
– Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Adana Tıp Fakültesi: Akademisyen 0; öğrenci 60
– Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Hamidiye Milletlerarası Tıp Fakültesi: Akademisyen 4; öğrenci 70
Türk Tabipleri Birliği (TTB) Merkez Kurul Üyesi Dr. Samet Mengüç tıp fakültelerinin sayılarının fazla olduğuna dikkat çekti. Mengüç şunları söyledi: “Bu kadar fazla tıp fakültesi açılmasının hiçbir bilimsel karşılığı yok. Tıp fakültesinin bir altyapısı, laboratuvarları, akademik yeterliliği olmalı. Fakat açalım bir bina, verelim duyurusu, alalım öğrenciyi biçiminde yürütüldüğü için süreç tabi ki nitelik de düşüyor. Aslında bir vakıf açan yanına bir de tıp fakültesi konduruyor. Bu natürel ki iktidarın ekonomik ve politik dertlerinden yapılıyor. İnsanlara gösteriş yapmak için her yere okul açıyorlar, tıp fakültesi açıyorlar. Nitelik yerine nicel korkular güdüyorlar. Bu türlü olunca da sıhhat hizmetinde aksamalar yaşanmaya başlıyor. Yurttaşlar gittikleri hastaneden, hekimden aldıkları hizmetten mutlu kalmıyor, inanç duymuyor. Böylelikle daha fazla hastaneye gitmeye daha fazla doktora görünmeye gereksinim duyuyorlar. Böylelikle sıhhat hizmeti üzerine kurulan ekonomik çarkın istedikleri üzere dönmesini de sağlıyorlar.”
Cumhuriyet
