Herkesin ağzından çıkan tek cümle, “Kaçın sarsıntı oluyor”… İşte o sözleri söyleyenlerden biri bendim. Sarsıntının merkezi Seferihisar’da. Meskenin bahçesinde otururken büyük bir gürültü. Natürel evvel kendimin ve ailemin can güvenliğini sağladım.
Sonra çıktım sokaklara… Birinci olarak Sığacık bölgesine ulaştım. Adeta tsunami olmuş. Bütün balıklar karaya vurmuş. Tekneler batmış. Beşerler sarsıntıdan değil, oluşan tsunamiden korktuğunu anlatıyor. Merkez üssü fakat birinci ulaşan bilgiler yıkılan binaların fazla olmadığı istikametinde. “Şükür, bizim buralar iyi… Var mı oğlum yıkılan yer, sen gazetecisin bilirsin” diyorlar. Doğal WhatsApp kümelerinden gelen imgeleri anlatarak “Amca durum iyi değil” diyor ve devam ediyorum..
En çok yıkımın olduğu ilçelerden Bornova ve Bayraklı’ya ulaşma uğraşı içindeyim lakin maalesef trafik altüst olmuş. Herkes korna çalıyor. Bütün sarsıntılardan sonra oluşan imgeler… Elektrikler kesik, beşerler sokaklarda, parklarda oturuyor, meskenlerine girmekten korkuyor. O kadar zelzele yaşadım, habere gittim. İzmir zelzelesinde dikkatimi çeken ise hasarın en çok yeni yerleşim yerlerinde ve 20-30 yıllık binalarda olması… Yıkılan binaların çabucak hemen tamamına yakınının yüksek binalar olması dikkat çekiyor.
Bornova’ya yaklaştıkça araç milim ilerlemiyor. Yürüyerek gidiyorum ve Özkanlar’da yıkılan 8 katlı binaya ulaşıyorum. 1 saat sonra yıkılan binaya ulaşmama karşın hâlâ toz bulutları uçuşuyor. Yurttaş yıkılan yerlere, kurtarma gruplarına yardım etmek için gayret gösteriyor. “Sesimizi duyan var mı” diye bağırıyor. Karmaşa, feryat, çaresizlik…
İzmir sarsıntı üssü fakat tüm Türkiye merak ediyor. Sanki “kaç bina yıkıldı, kaç insan öldü” diye… Sayıları aldık, siz de ulaştınız. Pekala, tahlil ne olacak? Bir sonraki zelzelesi mi bekleyeceğiz?
Cumhuriyet
