Kitap okuma sevgisini hakikat formüllerle kazandırmanın çok kolay olduğunu, lakin kitap okuma nefretini sevgiye dönüştürmenin çok sıkıntı olduğunu belirten müellif Esra Zerbeliz Avgören, çocuklara okuma alışkanlığı kazandırmada yanlışsız bilinen yanlışlar hakkında bilgi verdi.
YALNIZCA UYKUDAN EVVEL OKUMAK YANLIŞ
Bu uygulama okuma alışkanlığına vurulan bir baltadır. Beynimizi, ‘kitap okumak uykuya hazırlıktır’ diye programlamış oluruz. Bu türlü programlanan beyin, günün hangi saatinde kitap okumaya başlanırsa bunu uykuya hazırlık olarak algılar. Sonra da ne vakit ele kitap alınsa göz kapakları ağırlaşır ve okumaya geçilemez.
KİTAP OKUMANIN VAKTİ OLMAZ
Kitap okumaya özel vakit ayırıp sabit bir noktada dikkatlice kitap okumanın gerekliliği büyük bir yanlıştır. Kitap okuma hareketini hayatın dışına iter. Japonlar, günün her saatinde, her halde kitap okuyor. Bunun için özel bir tarifleri bile var: Taşiyomi. Manası; ayakta, yürürken kitap okumak. Yani kitap okumayı özel vakit aralıklarına sıkıştırmamak. Her an her yerde kitap okunabilir. Burada en belirleyici öge gereksinimdir.
KİTAP KUTSAL DEĞİLDİR
Kutsal olan tüm mevzular dogmatiktir. Tartışmaya açık değildir. Kesin ve net hudutları vardır. Bu sıfatları kitaba yüklediğimizde, kitap kavramına çocuklar için kırmızı çizgilerin çok olduğu huzursuz edici sonlar biçeriz. Tabuya dönüşen kitap kavramı çocuklar için alımlı olmaktan çıkar. Yetişkin algılarıyla çocuklara dayatmalar yapılmaya başlar. Çocukların gereksinimleri, yetişkinlerle tıpkı değildir. Çocuk, kitabın kutsallığına değil cümbüşüne bakar. Aksi yaradılışa karşıt olur esasen. Cümbüş yoksa çocuk o alanda yoktur. Bu yüzden çocuk kitapları kutsal değil eğlenceli olmalıdır. Kutsal olan bilgidir, bilmektir. Bu bilgiyi aldığımız tüm gereçler aracıdır. Araçları hedef haline getirmemeliyiz. Kısaca kitabın bir tüketim materyali olduğunu kabul edersek korkmayız ve daha kolay hayatımızın içine girebilir. Kitap kutsal değildir kültürel bir malzemedir.
HER KİTAP BİR ÖĞRETMEN DEĞİLDİR
Hayır! Kitap her vakit öğretmen değildir. Bazen arkadaş, bazen de baş belası olabilir. 200 yıl öncesinin kalıpları ile bugünün çocuklarını zorlamamak lazım. Bu kalıp içerisinde çocuklar kitapları yalnızca kendilerine öğretmenlik yapan malzemeler olarak görecektir. Kitaplar daima öğrenmek için okunmaz. Eğlenmek, araştırmak, sosyalleşmek… üzere birçok sebepten ötürü okunabilir. Hatta kitapları boyayabilir, makasla kesip fotoğraflarından tablolar yapabilir, kısımları ayırıp sıralamasını değiştirebilir. Hülasa çocuklar yaratıcılıklarını geliştiren her formda kitapları kullanılmalıdır. Kitabı öğretmen kılığına sokarsak okuma alışkanlığının oluşmasını sağlayan öbür etkenleri öldürmüş oluruz.
ANNE-BABA HER ŞEYİ BİLMEZ
Her şeyi bilmeyin! Çocuklarınızın her sorusunu cevaplamayın. Sizin de merak ettiğinizi ve hususa tam hâkim olmadığınızı belirtip muteber bir ansiklopediden ya da internet üzerinden kelimeyi ya da mevzuyu araştırıp bir arada okuyun. Okuma yazma bilmeyen çocuklarınıza siz okuyun. Sistemli ve bir biçimde bu tavrı görmüş olan birey, kendi başına araştırıp okumaya başlar. Hatta sonrasında size gelip bilmediklerinizi anlatacaktır.
ÇOCUKLARLA YAZILI İLETŞİM KURULMALI
ÇOCUĞUN SEÇİMLERİNE HÜRMET DUYULMALI
Çocuklar, kendilerine rol model aldıkları bireylerin telaffuzlarından çok davranış ve tavırlarıyla ilgilenirler. Anne babanın yaptığı aksiyondan çok tavır değerlidir. Baskıcı, çocuğun seçimlerine hürmet duymayan tavır ziyan verir. Özdenetim düzeneklerinin gelişmesini engellemeyin. Şayet sağlıklı gelişim içerisindeyseler seçecekleri kitaplar sizler için sorun olmamalı. Lakin kitap seçimlerinde kendi açınızdan meseleler görüyorsanız bu sorun, kitap seçimi değil daha derinlerde yanlış giden öteki hususlarla bağlıdır.
Cumhuriyet
