Bond oluncaya kadar 1957 BBC imali “Requiem for a Heavyweight”de, 1961’de Anna Karenina’nın televizyon uyarlamasındaki başrolü unutulmazdır Connery’nin.
Neyse ki Fleming’in bastırmasıyla dünyanın en ünlü “ajanı” Bond’a hayat verdi perdede Connery. Kendisinden sonra da daha iyisini beceren olmadı. Yeri gelmişken belirtelim, neden o denli yapmıştır bilinmez fakat Fleming’in Bond’u aslında tam da İngiliz olmayan, yabancı kökenleri olan bir figürdü. Lakin İngiliz sinemasında Bond, tüm İngiliz kıymetlerine sahip, safkan bir İngilizdir.
Bond üzere kusursuz bir İngilizi sahnede canlandıran da hayatı boyunca İskoç milliyetçiliği yapmış olan Connery’dir. Meğer, elbette düşmanlık beslemese de İskoçya’nın bağımsızlığını destekleyen biri olarak İngiltere tersiydi. Bu nedenle İngiliz sağının da çok milliyetçi etraflarının de reaksiyonunu çekti ömrü boyunca. Sağ kolundaki “sonsuza kadar İskoçya” yazılı dövmesi en süratli Bond vakitlerinde da mevcuttu.
Tam ismiyle Thomas Sean Connery, İskoçya’nın Edinburgh kentinde Protestan bir anneden, Katolik bir babadan doğdu. Katolik olarak yetiştirildi lakin ateist olduğuna inanan geniş bir etraf vardır. Tahminen de “Şeytandan korkmuyorsanız Tanrı’ya gereksiniminiz yoktur” demiş olmasındandır bu. Cümle kendisine ilişkin değil olağan. Bir ateist olan Umberto Eco’nun Gülün İsmi romanında geçen, romanın sinemada Connery’nin canlandırdığı kahramanı ateist William of Baskerville’den bir alıntıdır bu aslında. Fakat Connery’nin Baskerville üzere düşündüğünün sanılmasına yol açtı haliyle.
Kuşkuya yer yok. Geri denilecek kadar muhafazakâr yaklaşımları olan biriydi; en büyük ayıbı, “yola getirmek için bayanlara vurmak gerekir” üzere latife yollu da olsa son derece sevimsiz bir laf etmesidir. 1965’te Playboy mecmuasına verdiği söyleşide ettiği bu laf için önemli pişmanlık duymuştur. “Yaptığım aptalca bir yorumdu” dediği bilinir. Çocuklarını ihmal eden bir baba oluşu da itici kılmıştır onu büyük bir kesitin gözünde.
Siyasal olarak İngiltere monarşisine karşıydı doğal. İskoçya’nın bağımsızlığını savunan İskoçya Ulusal Partisi’nin büyük destekçisiydi. Yılda 40 bin sterlin yardım yapardı bu partiye. Mitinglerinde de konuşmuştur çokça. Neden diye soranlara “Diğer tüm uluslarla eşit olmak istiyorum. Tek isteğim bu” cevabını vermiştir. Bağımsız bir ulus oluncaya kadar İskoçya’ya gitmeyeceğini söylemiş, bu kelamını de uzun mühlet tutmuştu. Krallığın “Sir” unvanını iki defa reddettikten sonra sonunda kabul etmesini münasebetini de alacağı parayla “tiyatro işlerini” rahat sürdürmek olarak açıklamıştı.
Lakin kendisine “Sir” denmesinden hiç hoşlanmadı. Daima İskoç üzere davranması buna engeldi kuşkusuz. Aktör arkadaşı Harrison Ford onun için “Sean, Arap pirlerinden ejderhalara kadar her rolü İskoç aksanıyla oynuyor. Bir aktör olarak, ağzını her açtığında vatanını onurlandırıyor” deyişinde haklıydı. Bu yanını herkesin bilmesini isterdi Connery. Yardımseverdi. “Mr Universe” yarışında “Erkek Güzeli” seçildiğine aldığı tüm parayı Glasgow’daki Genç Yetimlere vermişti. “Diamonds Are Forever”den aldığı fiyatı de dezavantajlı geçmişe sahip İskoçlara eğitimlerine devam etmeleri için mali yardım sağlamak üzere Scottish International Education Trust’ı kurmak için kullanmıştı.
Kimse çok İskoç milliyetçiliğinden dolayı onu “ırkçılık”la suçlamadı fakat 1993’te, Michael Crichton’un Japon şirketlerinin vicdansızlığını ele alan romanı Rising Sun’ından uyarlanan sinemasındaki rolü nedeniyle “ırkçı” olduğunu söyleyenler de çıktı. Yalnızca bir James Bond olarak anımsanması büyük haksızlık olur. Alfred Hitchcock, 1964 üretimi Marnie’de onu Tippi Hedren’in çelişkili kocası olarak oynatmıştı ki oyunculuğu çok övülmüştür. The Hill’de (1965), The Offense’de (1973) de başarısı inkâr edilemez.
Bond nitekim en iyi ona yakıştı. Hiçbir vakit terlemeyen, daima beyaz gömlek giyen, yalnızca “dry martini” içen tek “ajan”dı o. Bu özellikler “beyaz gömleğin en yakıştığı aktör” olarak lakin onda fark edilirdi.
Kimselerin öldüremediği Bond da ölürmüş. James Bond sahiden öldü.
Beyazperdede İngiliz casusu gerçekte İskoç bağımsızlıkçısı…En Hoş Erkek müsabakasından aldığı tüm parayı Glasgow’daki yetimlere bağışlayacak kadar sessiz bir yardımsever, sağ koluna İskoçya dövmesi yaptıracak kadar yurtseverdi. İki kere reddettiği “Sir” unvanını kabul etmesinde Hollywood’un da baskısı tesirli olmuştu. Hiçbir vakit terlemeyen, daima beyaz gömlek giyen, yalnızca dry martini içen tek “ajan”dı.
Cumhuriyet
