Bu yıl da birinci konserin bütün biletleri satılınca Hakan Erdoğan bir konser daha koymuş, tabi program evvelce basıldığı için muhakkak değil, kimi çok bilgili seyirciler, programı evvelce bilmemiz gerekirdi biçimi itirazlar da bulunmadı değil, klasik izleyen dinleyici çok farklı doğal. Anna Yanova’nın kemanıyla başrolde olduğu toplulukta Alexander Gulin viyolonsel, Daria Volobueva klavsen çalıyor. Filistinli Al-ashkar uduyla bazen solo yapıyor, bazen yalnızca dinliyor, yalnızca bir iki kesimde beraberce çaldılar ve bence konserin en başarılı modülleri onlardı. Natürel ki ud üzere bir enstrümanın ne Rus halk ezgilerinde ne de Barok müzikte yeri var, lakin mademki topluluk bu türlü bir fikir geliştirmiş, birliktelikten kuvvet doğuyor. Al-ashkar’ın oturup dinlediği kısımlarda benim gözüm bile rahatsız oldu mesela. Sonuç olarak dinleyicinin ayakta alkışlamadığı lakin Sabancı Müzesi’nin Fıstıklı Terası’nda, Boğaz görünümü, mehtap, deniz atmosferinde zevk alarak dinlediği bir konserdi. Yeniden de ben klavsenin tiz sesine bu kadar uzun mühlet katlanamıyorum galiba.
Yer ve görüntü hoş de Fıstıklı Teras’ın çabucak yanındaki mescitten saat 21.15 civarı yükselen ezan sesinin de program değişikliğini mecburî kıldığı bir ülkeyiz artık. Hatta arkadaşım, “Sadece konserde mi, Karaköy’de yemek yiyorum ve lokantada müzik kapatıldı” dedi. Hayırlar olsun. Perşembe akşamı meskenin terasında yemek yerken bırak müziği biz bile susmak zorunda kaldık, zira etraftaki dört mescitten yalnızca ezan da değil, ezan bittikten sonra dualar ve ilahiler yükseliyordu. Allah kabul etsin. Şenlik 10 Eylül’de bitiyor.
Cumhuriyet