Özgürlük yolları kapatılmış her bayanın içinde Aysel Gürel tutuşur durur. Aslında çok da zekice, kendisine yaftalanan meczupluk unvanını, bilgeliği altında tüm söylemek istediklerini yeri gelmiş dalga geçerek yeri gelmiş bile isteye tabir edebilme özgürlüğünü yaratmıştır. Kendi tarifi ile: “Ben birey değilim. Ben kalabalık bir nesneyim. Ben tek başıma radyoyum, televizyonum, konserim, orkestrayım, her şeyim.
Türkiye’nin birinci anarşist kızıyım ben. Birinci çiçek kızıyım. Birinci hippisiyim. Ben Amazon kadınıyım. Türkiye’de bayanın bilinçaltıyım.” Cumhuriyetin kurulduğu yıllarda doğan, aslında edebiyat öğretmeni olan Aysel Gürel (İÜ Edebiyat Fakültesi, Sanat Tarihi Mezunu) bundan tam on üç yıl evvel ortamızdan ayrılmıştı. Şimdi sekiz yaşında kendisine alınan kuzuya müzik yaparak başlar sanat hayatına, “Mido, hoş kuzu annesinin yavrusu”. Bayan olmanın tam üretken ve verginliğini hiç dizginlemez, onun için her canlının hamisidir.
Türk pop müziğinin neredeyse kaynak yeri olacak kadar üretken olur. Birinci defa 1973 yılında Güzin ile Baha ikilisinin albümlerinde “Deli Balım” ile yer alır. Aysel Gürel, hayatı boyunca Ajda Pekkan, Nilüfer, Sezen Aksu, Gökben üzere geçmişten sanatkarlara katkıda bulunurken, gelecekte ise Sertap Erener, Aşkın Işık Yengi, Funda Arar, Tarkan, Burcu Güneş, Yonca Lodi üzere sanatkarlarda nasibini son kertede alanlardır. Ve daha birçokları… Kendi acılarını bile mizaha çevirerek yapar lakin ondaki duruş Türkiye’de ben oldum, varım diyen bayanda yoktur! Zira o daha küçük yaşlarda, bağnazlığı görür, kocakarı inanış ve dogmalarından, olabilecek dedikoduları kendince, kendine meczup mahlası takarak kurtulur.
Hatta tanıştığı ve beğendiği gazeteciye kendisi evlenme teklif eder, iki evladı Müjde ve Mehtap Ar’ı da “acelem vardı, eserlerimi çıkarmak istedim” halinde yorumlar. Çok okuyan Aysel Gürel, kitaplar ile mahallede anlatılanların birbirine benzemediğini fark edince, bunu yaşama uygular, işte kimilerimizi derinden etkileyen, müziğinde yer alan, Ünzile, tam da bunu anlatır.1962 yılında Münir Özkul ile Anadolu’da tiyatro turnesine giderken, babasının yanında şimdi ilkokul çağında, gördüğü çocuk gelindir, Türkiye’nin gerçeğidir, Ünzile. Kendi tabiri ile: “Kadın, mevcut köy içinde bulunan son çite gitmeye korkar zira dünyanın orada bittiğine inanır.”
Ataerkil ve mahalle baskısı dahil her türlü baskı, taciz, şiddet ile pres yapılmaya çalışılan bayanı yüceltmeye, kendi zekâsı ve gücü kadar, kurtarmaya çalışır. O yüzden en çok bayanların kahramanıdır. Birçok sinema sinemasında rol alan Aysel Gürel, Nükhet Duru’nun yorumu ile “Sevda” müziğindeki üzere dolu bir yürek ve kızına yazdığı “Firuze” kadar müdafaacı ve anaçtır. Hani deriz ya “Deli olmadan, Veli olunmuyor!” İşte o bu mertebeye okuyarak, yaşayarak, kendini eğitip, topluma sunarak gelmiştir. Yaşasa bugün 92 yaşına bir hafta evvel girmiş olacak Aysel Gürel’in, hayatı sinema olmaya hazırlanıyor. Üstelik hayatını iki oyuncu kızı oynayacak. Ortamızdan ayrılışının yıldönümü 17 Şubat’ta sevgi ve hasretle anıyoruz… O yüreğimizin Aysel’idir. Ve bu ülkede bâtın Aysel’ler de çoktur!
Cumhuriyet
