Daima tıpkı günü yaşamak aslında hayatımızın sıradanlığını, tekdüzeliğini anlatmak için kullanılan bir metafor. Yani her ne kadar her sabah uyandığımızda takvimden bir yaprak eksiliyor ve vakitte bir biçimde ilerliyor olsak da günlerin birbirine benzerliği, her yeni günün aslında bir evvelkinden bayat oluşu üzere can sıkıcı gerçekler tabanı olmayan varoluşsal bir kuyuya çekiyor bizi. Ortada bir (eğer sık sık değilse elbette) bu türlü hissetmeyen var mıdır ortamızda? Daima tıpkı metroya binip, tıpkı iş yerine gitmek; öğle tıpkı arkadaşlarla çıkıp tıpkı lokantaya giderek “acaba bugün ne yesem de bir fark yaratsam hayatımda” diye düşünmek; akşam tıpkı metroyla tıpkı konuta dönmek… Bazıları için hayatın harikalığını sağlayan bir sistem, bazıları içinse hiçbir heyecanı kalmamış iç sıkıcı bir rutin…
YENİ JENERASYONLAR İÇİN ‘GROUNDHOG DAY’ Mİ?
Başrollerini Andy Samberg (“Brooklyn Nine Nine”) ve Cristin Milioti’nin paylaştığı; Max Barbakow’un direktörlüğünü üstlendiği ve Andy Siara’nın senaryosunu yazdığı “Palm Springs” (“Yarın Yokmuş Gibi”) geçen ocak ayında gösterildiği Sundance Sinema Festivali’nde bir rekor kırarak 17.5 milyon dolar ve 60 cent’e Hulu’ya satılmıştı (eski rekoru 69 cent farkla kırdığını söylemeye gerek var mı?). Herkes sinemanın “Groundhog Day” (“Bugün Aslında Dündü”) isimli kült sinemanın bir tekrar yorumlanışı olduğu konusunda hemfikir elbette; keza sinema okulunun birinci günü tanışıp arkadaş olan Max Barbakow ve Andy Siara da bunu yadsımıyor. Mezuniyet sonrası ne yapmak istediklerine karar vermek için bir hafta sonu Palm Springs’e giden Siara ve Barbakow, elbette bütçe telaşlarının da tesiriyle, çölde geçen (bir çeşit tek mekan) ve nihilist bir adamın (adı Nyles) yaşadıklarına odaklanan bir sineması genel çizgileriyle oluşturuyorlar ve sinemanın ismi da bu hafta sonuna atfen “Palm Springs” oluyor.
Andy Samberg ve Cristin Milioti.
Nyles’ın her sabah “Uyan” diyen bir fısıltıyla gözlerini açtığı sinema Palm Springs’te yapılacak bir düğün gününü anlatıyor. Sevgilisiyle birlikte düğüne gelen Nyles o geceyi bir formda (burasını bilhassa geçiştiriyorum, çünkü sinemanın tüm esprisi o günün nasıl geçtiğiyle alakalı aslında ve fazla ayrıntı vermek yanlışsız değil) atlattıktan sonra uyuyor ve sonraki sabah tekrar “Uyan” fısıltısıyla gözlerini açtığında birebir güne tekrar başlıyor. Sinemaseverler 1993 tarihli ve Harold Ramis’in yönettiği, Bill Murray’in başrolünü oynadığı “Groundhog day”i çabucak hatırlayacaktır, üstte da bahsetm,iştik aslında. Fakat Barbakow’un sineması Ramis’in sinemasının kaba bir taklidi olmaktan uzak, neyse ki. Çünkü düğün gecesi gelinin ablasıyla yakınlaşan ve onu da makûs bir tesadüf yapıtı yaşadığı döngünün içine çeken Nyles bundan sonra tekrar tekrar yaşadığı günün içinde yalnız kalmayacak ve sarah ile birlikte sonsuz üzere görünen bu döngüde çok kısıtlı bir vakit aralığının içinde oradan oraya savrulup duracaktır. Sinemanın bir aşk öyküsü anlattığını söylemek için çok iyi bir yerdeyiz güya. Romantik güldürüye kayan yerleri çokça lakin nihayetinde bir aşk sineması “Palm Springs”; vakte karşı direnen, ya da tahminen vakitle birlikte derinleşen… Ne de olsa vakit bu sinemada en belirleyici öge.
Sinemada Oscar ödüllü oyuncu J.K. Simmons da rol alıyor.
Bu bahse biraz daha yakından bakalım… İzlediğinizde de anlayacağınız üzere kuantum fiziği ve çoklu kainatlar üzere problemler sinemadaki vakaları anlamak için iyi ipuçları. Şöyle ki, Nyles (ve Sarah) aslında kolay bir formda tıpkı günü tekrar tekrar yaşamıyorlar; her seferinde farklı bir cihanda o günü yaşıyorlar ve bir manada vakitten bağımsız olarak birebir günün içinde hapsoluyorlar. Yani bir sabah uyanıyorlar ve tekrar uyuduklarında (ya da öldüklerinde, sonuç aynı) onlar dışında herkes bir sonraki güne geçiyor lakin Nyles ve Sarah diğer bir cihana kayıp tıpkı günü yaşıyorlar. Çoklu cihanlar teorisinde sonsuz mümkünlük var ve elbette bu da kıssanın çeşitliliği açısından çok hoş fırsatlar veriyor senariste ve direktöre. Sinemanın bir kısmında daima tıpkı günü yaşayan ikili daima yeni ve çılgınca şeyler deneyerek sıkıcı hayatlarına (ya da ölümlerine) olmadık renkler katıyorlar. Bir gün kullandıkları uçak yere çakılıyor örneğin, ya da bir gece önlerinden dinozorlar geçiyor (çünkü o kozmosta anlaşılan dinozorlar tükenmemiş).
Sonuç olarak zekice yazılmış, incelikle oynanmış (Samberg ve Milioit son yılların en sempatik çifti olmaya aday) ve ustalıkla çekilmiş bir sinema “Palm Springs”. Her sabah uyanıp da güne zahmetle başlayanların (çok büyük bir nüfustan bahsediyorum herhalde) bilhassa izlemesini tavsiye edeceğim; aşka inancınız tazeleyecek, hatta tahminen de bahtınızı sahiplenerek bahadır adımlar atmanızı sağlayacak bir sinema. Doğal maskenizi çıkarmadan izlemeniz kural, unutmayın pandemi diye bir şey var.
SINEMANIN NOTU: 8/10
Cumhuriyet
