PARLAK YILLAR…
Yeşilçam’ın parlak yılları, 60’lar. Semih Ateş, (Çağatay Ulusoy) sinema âşığı bir üretimci; iyi sinemalar yapmak istiyor. Hâlâ göz yaşlarıyla izlediği bir tane (Kırlangıç Mevsimi) yapmış da. Lakin artık ne yanılgı yapmışsa (tam anlaşılmıyor) iflas etmiş, şirketini de Anadolu’dan gelmiş paragöz bir prodüktöre kaptırmış. Yine var olmak, tekrar sinema yapmak için kendini paralıyor, saatini satıp senaryo satın alıyor lakin bayan düşkünü ortağı yüzünden onu da şirketini kaptırdığı adama kaptırıyor! Nedense hiç reaksiyon vermiyor? Koysana oraya bir hengame sahnesi? Ortak her türlü dalavereyi yapıyor, reaksiyon yok? Bir sinema hoşu seçilecek, pek bir modaydı o vakitler, gerçek bir sinema yıldızı olmak isteyen Tülin (Afra Saraçoğlu) de katılıyor, birinci oburu, lakin sonra o parlıyor. Bu öyküyü hatırlıyorum: sanırım Ses Mecmuası’nın müsabakasıydı. İkinci seçilen meşhur oldu, birinci unutuldu gitti. Ajda Pekkan mıydı? Kimdi? Neyse olağan ki size izlediğim iki kısmı anlatmayacağım!
Eski Hollywood sinemalarını izlerken iki şeye takılırım, daima sigara içerler, bir de viski! Yeşilçam’ı izlerken de daima sigara içmelerinden içime kötülük geldi, bayanı erkeği, birini söndürüp birini yakıyorlar, o yıllarda o kadar mı çok sigara içiliyordu? AKP iktidarının en büyük başarısı, sigarayla gayret mi oldu?
ÇAĞAN MI, ÇAĞATAY MI?
Sinema eleştirmeni arkadaşlarım da merakla bekliyordu sineması ve Çağan Irmak’tan çok da umutlu değillerdi. Lakin Çağatay, Çağan’ı oynuyorsa açılması gerekiyor. Ben daha fazla kredi açmıştım, tahminen beklenti yüksekliğinden düş kırıklığı, daha iyi olmasını bekliyordum. Eleştirmen dostlarım direktörden çok Çağatay Ulusoy’a güveniyor, o götürürse götürür diyorlardı, meğer dizilerde iyi bir hikayeniz yoksa kimse götüremiyor! Yerli diziler içinde “Sen Çal Kapımı” romantik güldürü olarak başladı, kıssa tükendi, oyuncular tükendi, lakin Kerem Bursin ve Hande Erçel çiftini izleyici birbirine o kadar yakıştırdı ki bırakmıyor! Bir aşk kıssasını ne kadar uzatabilirsiniz, uzamıyor işte fakat fanları ısrarcı! Onun yanında Mert Fırat da, Nurgül Yeşilçay da sevdiğim oyuncular, fakat Kefaret’te birbirlerine yakışmadılar, olmuyor! Çağatay Ulusoy’un karşısında da bana Yeşilçam’ı anımsatan bayan yok! Yeşilçam denilince meşhur dört yapraklı yonca gelir akla: Türkan Şoray, Fatma Girik, Filiz Akın, Hülya Koçyiğit. Haydi Müjde Ar, Gülşen Bubikoğlu. Ne Selin Şekerci ne Afra Saraçoğlu, hiçbiri değil. Fahriye Evcen’i oynatmak çok mu değerli olurdu? Ya da Kiralık Aşk’tan sonra bir türlü rolünü bulamamış ancak reklam sinemasıyla bile parlayan Elçin Sangu?
Dizinin erkeklerine kelamım yok: Altan Erkekli, Ehil Dikiciler, Özgür Çevik ne rol olsa eldiven üzere giyiyorlar! Ayta Sözeri’yi daha görmedik. Adviye’de Nilüfer Açıkalın’ı tanıyamadım! Güngör Bayrak’ı da? Belkıs daha çıkmadı mı? Yeşilçam enteresan bir bahis, yolu açık olsun, izleyip göreceğiz diyorum! Yerli dizilerimiz en büyük ihracat malımız oldu, Brezilya’dan Filipinlere, her ülkeye satılıyor, izleniyor, başarılı olmasını bunun için de istiyorum. Sinema yaşamalı.
Cumhuriyet