Atlantik Okyanusu’ndan daha büyük olan ve gezegenin kuzey yarımküresinde ortaya çıkan bu fırtına, Hubble tarafından 2018 yılında keşfedildi. Bir yıl sonra yapılan müşahedeler ise fırtınanın, bu üzere fırtınaların genelde gözden kaybolduğu ekvator tarafında güneye yanlışsız kaymaya başladığını gösterdi. Lakin Hubble, girdabın Ağustos 2020’de taraf değiştirdiğini güneye gerçek süratle geri döndüğünü saptadı. Hubble son 30 yılda buna benzeri karanlık noktaları takip ettiyse de, atmosferdeki bu iddia edilemeyen davranış birinci kez görüldü.
Lakin şaşırtan bir şey daha olmuş ve fırtınanın yalnız olmadığı saptandı. Hubble bu yılın Ocak ayında, büyük kuzeninin yakınında ortaya çıkan daha ufak boyutlu diğer bir karanlık nokta daha belirledi. Noktanın dev bir girdaptan kopan, sürüklenen ve sonraki gözlemlerde ortadan kaybolan bir fırtına olabileceği düşünülüyor.
Berkeley, Kaliforniya Üniversitesi’nde çalışan Micheal H. Wong, “Bu müşahedeler bizi heyecanlandırıyor zira daha ufak boyutlu olan bu karanlık modülün, karanlık noktanın parçalanma sürecinden çıkmış olabileceğini düşünüyoruz. Bu türlü bir süreç daha evvel hiç gözlemlenmedi. Gözden kaybolup giden birtakım başka karanlık noktalar da görmüştük lakin bilgisayar canlandırmalarında varsayım edilmiş olsa da, dağılan bir şeyi hiç görmemiştik” dedi.
7 bin 400 kilometre genişliğinde olan büyük fırtına, Hubble’ın 1993 yılından beri Neptün’de gözlemlediği dördüncü karanlık nokta. Öbür iki karanlık noktalar ise 1989 yılında uzak gezegenin yakınından geçen Voyager 2 tarafından tespit edilmiş ama Hubble gözlemlemeden evvel ortadan kayboldu. O vakitten beri, bu yakalanması sıkıntı özellikleri görünür ışıkta takip edecek sertlik ve hassaslığa yalnızca Hubble sahip oldu. Fırtınalar, yaklaşık iki yıllık müddetlerde birbiri arkasına ortaya çıkıp kaybolmuş. Hubble, bu son fırtınayı 2018’in Eylül ayında ortaya çıkardı.
Kaynak: popsci.com
Cumhuriyet