20 yılı aşkın bir müddettir “Sitcom”dan “Kumun Altında”ya, “Havuz”dan “Kadın İsterse”ye, “Evde”den “Genç ve Güzel”e, “Yeni Kız Arkadaşım”dan “Frantz”a dek yıllardır nerdeyse her sinemasını seyrettiğimiz, farklı cinsellik sıkıntılarıyla karışık problemli aile hallerinden, çatışmalı evlilik ve bayan öykülerine dek, dramdan güldürüye, vodvilden parodiye çeşitli cinslere el atarak çektiği ve kendine has bir şekli yakalayan, 1967 doğumlu, senarist-yönetmen François Ozon, kuşkusuz son devir Fransız sinemasının değerli isimlerinden biri. Artık 50’li yaşların olgunluğuna da erişmiş Ozon’un son Cannes şenliğine seçilmiş, Alexis ve David isimli iki ergenin eşcinsel beraberliğini kıssa eden ve bizde sessiz sedasız gösterime çıkmış yeni sineması “Ete ‘85 Yazı”, üslubu, anlatımı, temaları bakımından direktörün eski yapıtlarıyla kontaklar kuran ve öncelikle Ozon’un “yeni keşfi” iki genç oyuncusunun (özellikle de David rolündeki Benjamin Voisin’in) enerjik performanslarıyla dikkati çeken lakin doğrusu meraklısını hiç de tatmin edemeyen bir sinema.
BİR YAZ GECESİ
Edebiyat öğretmeninin kıssa yazmaya teşvik ettiği, başını vefata takmış lakin denizde epeyce acemi Alex’i (Felix…) küçük sörf teknesi suda karşıt dönmüşken Hızır üzere yetişerek kurtarıyor güzel David (Benjamin Voisin) ve biraz tutuk Alex, onu konutuna götürüp denizci kocasını erkenden yitirmiş, müşfik annesiyle (Valeria Bruni Tedeschi) de tanıştıran David’e kötü halde tutuluyor. Yaz mevsiminin sıcak tatil atmosferinde sıkı dost olan, sabah akşam bir arada iki gencin yakınlığı, David’in bir gece Alex’e hiç bilmediği tatlı heyecanlar yaşatmasıyla giderek tutkulu bir cinsel birlikteliğe dönüşüyor. Fakat Alex’in Fransızcasını geliştirmek isteyen İngiliz kızı Kate’le (Philippine Velga) David’i tanıştırmasıyla David o karşı konmaz cazibesiyle Kate’i de baştan çıkarıveriyor bir öteki yaz gecesinde de. Kate iki delikanlının ortasına girince kıskançlıklar patlak veriyor ve hız tutkunu David motosikletiyle sürat yaparken kaza sonucu ölüyor, genç yaşta. Alex’in bağlantıları doruk yapmışken David’in ısrarlı üstelemeleriyle David’e kelam verdiği üzere David’in mezarı üstünde dans etmesiyle sonuçlanan bu çalkantılı ergenlik dramının finalinde, mevt ve cenazeye ait kimi Yahudi adetlerine de yer vermiş François Ozon.
OLMAMIŞ…
Direktörün Alex’e yeni bir David buldurduğu beylik bir finale bağladığı “Ete 85”, bir kitaptan uyarlanmış klişe senaryosunu nispeten çekilir kılan oyuncu performanslarına, başarılı görselliğine, Rod Stewart klasiğinin öne çıktığı 1985’in tutmuş müziklerinden oluşturulmuş müziklerine, kimi anlatım marifetlerine ve ustalıklı mizansenlerine rağmen üretken Ozon’un artık kendini tekrarlamaya başladığını örnekleyen, mesleğinin sıradan ve baştan savma işlerinden biri izlenimi bıraktı bende özetle. En son seyrettiğimiz, rahiplerin istismarda bulunduğu çocukların kıssalarını anlatan, o sert lakin gerçekçi ve eleştirel sinemasından sonra bu sinema doğrusu hiç olmamış mesleği açısından.
Cumhuriyet
