Princeton Üniversitesi araştırmacısı Bridgett von Holdt, birinci evvel 18 mesken köpeği ve beşere alıştırılmış 10 kurdun davranışlarını karşılaştırmış. Daha evvelki araştırmalara benzeri halde kurtların daha direşken ve daha iyi sorun çözücü oldukları görülürken, köpekler birkaç denemenin akabinde yardım arar bir formda beşere sokulmuşlar.
Ayrıyeten yabancı olsa bile insanların gözlerinin içine bakmışlar. En değerli fark burada diyor Oregon Üniversitesi’nden Monique Udell.
Köpekler insanlara bakıyor ve mümkün olduğu kadar onlara yakın olmak istiyorlar ki bu bağlılık, yetişkin bir köpekten beklenenden çok çocukların davranışlarını andırıyor.
Bu bilgi, araştırmacıları beşerde görülen kalıtsal bir hastalığa götürmüş: Williams-Beuren Sendromu.
Çok bağlılık, çok toplumsal davranışlar üzere belirtilerle kendini gösteren bu hastalık yedinci kromozomdaki genetik değişime bağlı olarak ortaya çıkıyor.
Tıpkı mutasyonun köpekte de bulunup bulunmadığını öğrenmek isteyen araştırmacılar köpek ve kurtlarda genetik tahliller yaptı. Ve incelemeler, beşerde Williams Beuren Sendromuna yol açan kalıtım bölgelerindeki değişimleri ortaya koydu.
Meğer bu transopozonlar kurtlar da tespit edilmemiş. Buna nazaran evcilleştirme yalnızca davranışlarını değil genlerini de değiştirmiş.
Cetlerimiz bilhassa de beşere kolay yaklaşan ve uysal olan köpekleri seçtikleri için bu mutasyonlar kalıtımda kalıcı olmuş, hatta çoğalmışlar da
Elbette ki araştırmacılar “sosyalleşme geni” bulmadılar, ancak bu hayvanların kişiliklerini belirleyen ve yabani kurttan evcil köpeğe giden süreci tetikleyen kıymetli bir genetik bileşen olarak kabul edilmekte.
Kaynak: Herkese Bilim Teknoloji
Cumhuriyet
