İngiltere’nin Derbyshire bölgesindeki Buxton’da yaşayan 29 yaşındaki Meg Ward ve eşi Josh, birkaç ay evvel meskenlerini tüm eşyalarıyla birlikte satmaya karar verdi.
“13 yıllık aile ömrünün tümünü”, yani geriye kalan tüm eşyaları, kolilere doldurup depoya kaldırdılar.
Yıllardır almak istedikleri üzere bir karavan aldılar ve dört yaşındaki kızları Marlowe ile birlikte Avrupa’yı tıplarken o karavanın içinde yaşamaya başladılar.
Meg, yeni ömürlerine başlamak için Fransa’ya yanlışsız bindikleri otomobilli vapurda, ‘gerçekten korktuklarını’ anlatıyor: “Her şeyinizi satmak nitekim ürkütücü geliyor. Ancak bir şeylerden kurtulmuş olmanın getirdiği özgürlük hissi eksiksiz.”
Karavanda yaşayan aile, yalnız değil. ABD ve Avustralya’da çoktan trend haline gelen karavanda hayat İngiltere’de de son yıllarda gitgide yaygınlaşıyor. Salgın da bu trendi desteklemiş görünüyor.
Lakin artışa geçen bu trendin, emekçi sınıfında geçmişten beri rastlanan karavan tatiliyle pek ilgisi yok. Instagram’da #vanlife etiketinde, gösterişli ve lüks karavanların hoş yerlerde park edildiği 8 milyondan fazla fotoğraf görülebiliyor.
Emily Cotgrove, asker emeklisi eşi Oli ile birlikte Essex’te Vanlife Conversions isimli şirketi işletiyor. İkili, teslim aldıkları ticari minibüsleri yaklaşık 28 bin pound fiyatla karavana çeviriyor.
Emily, iki farklı müşteri kitlesi olduğunu kaydediyor:
“Biri, 25-35 yaşları ortasında, genelde uzaktan çalışan ve çalışırken seyahat etmek isteyen beşerler. Şimdilerde istedikleri yerden çalışabileceklerini düşünüyorlar. Öbür kitle ise geçmişte karavan hayali kurmuş daha eski jenerasyondan beşerler.”
Emily, konutta geçirilen tatilin ve uzaktan çalışmanın patlama yaptığı koronavirüs günlerinin de talepte artışa neden olduğu görüşünde:
“Covid öncesi 6-7 aylık bir bekleme müddeti vardı. Artık 18 ay sonrasına sipariş teslim tarihi verebiliyoruz. Beşerler İngiltere’de görecek çok fazla şey olduğunu da fark ettiler. Ve bu kamp yapmaktan çok daha farklı. Tekerlek üstündeki bir daire üzere. Hakikaten de bunun lüks bir seyahat olduğunu hissediyorsunuz.”
Öte yandan ticari bir aracı karavana dönüştüren şirketlerin istediği fiyatlar, birçok kişinin bütçesini aşıyor. Bu nedenle çok sayıda kişi, çok daha ucuz bir seçenek olarak kendi karavanlarını yapmayı tercih ediyor.
West Yorkshire bölgesinin Keighley yerleşiminde oturan 25 yaşındaki Chloe Nash, karantina günlerinde otomobilini satmış ve kendisine ikinci el bir Citroen Berlingo almış.
Geçmişte de bir karavana sahip olmayı hayal etse de bunun için gerekli kaynağı yaratamamış; “Salgının benim için tek olumlu yanı, para biriktirmeme imkan sağlaması oldu” diyor.
Chloe haftalardır, akşam saatlerini aracını dönüştürmeye ayırıyor. Yanlarını halıyla kapatarak, yeri ise ketenle kaplayarak aracı izole etmiş. En kıymetli harcaması, 575 pound vererek özel siparişle yaptırdığı yatak olmuş. Bunun için “yeteneğim, araçlarım ve vaktim yoktu” diyor.
Aracının çakmak soketinden yararlanarak, sobada evvelce ısıtılmış sıcak suyu basan bir duş sistemi bile eklemiş. Chloe tüm bu projenin, araç maliyeti dışında, toplam 1000 pound civarında tuttuğunu söylüyor.
“İnsanlar bana bunun iyi bir fikir olup olmadığını soruyorlardı. Artık bunun şimdiye kadar aklıma gelen en iyi fikir olduğunu söyleyebilirim” diyen Chloe, tecrübelerini bir blog sitesinde yayımlıyor.
Chloe, projenin özgüvenini artırdığını söyleyerek, “Karavan yapmak hayatımı önemli biçimde değiştirdi. Artık özgürlüğümü büsbütün elime aldım” sözlerini kullanıyor.
Chloe üzere, Meg de karavanda yaşamanın verdiği özgürlük hissini tatmış. Bunun, kızları Marlowe için de yeni bir tecrübeye imkan sunduğunu ekliyor.
Dönüştürülmüş olarak 40 bin pound’a satın aldıkları Mercedes Sprinter araçlarıyla Portekiz’de bulunan Meg, şunları söylüyor:
“İngiltere’deki ömrümü seviyordum. Bir şeylerden kaçıyormuşum üzere hissetmedim. Bu yaptığımız şey, keyifsiz hayatımızdan kurtulmak için attığımız bir adım değildi. İngiltere’deki birden fazla ebeveynin sorduğu soruları biz de paylaşıyorduk: Çocuğumuzla gereğince vakit geçirebiliyor muyuz, gereğince değişik şey görebiliyor mu, ekranda çok mu vakit geçiriyor? Karavan ömründe her gün tabiatta oynama bahtı buluyor. Her biri farklı lisanlar konuşan çocuklarla irtibat kuruyor.”
Instagram’dan her gün bildiriler aldığını söyleyen Meg, insanların “Keşke yaptığın şeyi yapmaya yüreğim olsaydı” dediğini aktarıyor: “Buna çok üzülüyorum. Bunu yapabilirsiniz. Bizim yaptığımız üzere her şeyi satmanıza da gerek yok.”
Herkesin öyküsü tıpkı değil elbette. Birçok kişi için karavanda yaşamak “yaşam tarzı” seçimi değil, bir hayatta kalma biçimi.
Norwich’te yaşayan Barny Erdman, 2014’ten bu yana büsbütün karavanda yaşıyor. Erdman “buna mecbur kaldığını” şu sözlerle anlatıyor:
“İlişkim sona ermişti. Küçük bir kamyonetim vardı ve bunu dönüştürüp karavana çevirdim. Süreksiz bir tedbir olarak karavana taşındım ve bir yandan para biriktirmeye çalıştım.”
36 yaşındaki Barny, Sainsbury’s isimli market zincirinde tedarik şoförü olarak çalışıyor ve artık üçüncü karavanına geçmiş. Bu seferki bir polis kamyoneti.
Daha evvelden bir seyyar kütüphaneyi karavan olarak kullanırken “çok büyük olduğu için park etmenin kabusa dönüştüğünü” anlatıyor ve onunla seyahat etmenin çok maliyetli olduğunu ekliyor.
Karavan hayatının sunduğu özgürlüğün tadını çıkarak Barny, karavan ömrüne yönelik artan ilgiye “düşmanlık beslemediğini” söylemekle birlikte, bunun “karavan ömrünü soylulaştırdığını” da ekliyor:
Barny’ye nazaran daha çok kişinin bu ömür biçimine yönelmesi, fiyatları da artırmış: “Bu, yıllardır mali zahmet yaşayan insanların yaşama biçimiydi. Eski karavanları ve içinde yaşayacağınız araçları birkaç yüz pound’a alabiliyordunuz.”
Auto Trader’ın tahlili de bu istikamette. Kullanılmış ticari araçların fiyatları, Eylül ayında bir evvelki yılın birebir ayına nazaran yüzde 20 artmış.
İngiltere ve dünya, daha çok kısıtlamanın ve karantinanın olabileceği bir kışa hazırlanırken, bu süreyi daha da küçük bir alanda geçirmek çok cazibeli gelmeyebilir.
Öte yandan, karavan ömrü karantina günlerinde daha çok kişinin ilgi gösterdiği kolay hayat biçimi için daha uygun bir seçenek olabilir.
Meg, “Karavanda yaşamaya ve daha az ile yaşamaya alışmak hoş. Muhakkak tavsiye ederim” diyor.
Cumhuriyet