Independent Türkçe’den Meriç Şenyüz’ün haberine nazaran Pegasus havayollarının TC-CPE tescilli Boeing 737-82R tipi uçağı havada dehşet dolu anlar yaşadı. Sabiha Gökçen Havalimanı’na berbat hava şartları yüzünden inemeyen uçakta sarsıntılar sebebiyle yaralananlar oldu. Uçaktaki yolculardan biriyle konuşan Meriç Şenyüz hadisesi şu biçimde aktardı:
Sabiha Gökçen havalimanına iniş yapamayan uçak İstanbul üzerindeki tiplerinde şiddetli fırtınaya yakalandı. Şimşekler ve sarsıntılarla ortasındaki seyahat tam 1 saat 59 dakika sürdü. Kayıtlara nazaran birebir güzergahta bir gün evvelki sefer 41 dakika sürmüştü.
Ne var ki tek sorun uçuşun uzunluğu değildi. Uçak 12.17’de nihayet Sabiha Gökçen’e iniş yaptığında kötüleşen ve yaralananların olduğu görüldü. İnişin çabucak akabinde sıhhat grupları çabucak ambulansla yaralıların yardımına koştu.
“SARI IŞIKLARIN ORTASINDA KALDIK”
İsmini vermek istemeyen yolcu yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Uçağa birinci bindiğimde yanımdaki bayan yolcu birinci uçuşu olduğunu, yardımcı olmamı istedi. Emniyet kemerini bağladım. 40 dakika sürecek hiç merak etmeyin dedim. Sanırım en büyük şoku o yaşadı. Sabiha Gökçen’e inmeyi beklerken, şimşek olduğunu iddia ettiğimiz sarı ışıkların ortasında kaldık. Uçak bir epey yükseldi epeyce da sarsılıyordu.”
Pilot tarafından yolcular ortasında hekim ve sıhhat çalışanı olup olmadığının sorulduğunu aktaran yolcu kelamlarına şöyle devam etti:
“Uçağın art tarafında bir hareketlenme oldu. Hostesler de birinci yardım çantası taşıyordu. Sanıyorum birkaç defa daha inmeyi denedik. Uçak sarsıldıkça çok sayıda yolcu istifra etti. Kötüleşenlere şekerli su verildi. Pilot Sabiha Gökçen’e hava muhalefeti nedeniyle iniş yapılamadığını yolcuların sabrını rica ettiklerini söyleyen bir anons yaptı. Tasaya gerek olmadığın da söyledi.”
Ne var ki bu ihtarlar yolcuları sakinleştirmeye yetmemiş, lunaparktaki roller coaster’lar üzere sarsıldıklarını söyleyen yolcu şöyle devam etti:
“Uçak sarsıldıkça feveran edenler oldu, kelime-i şehadetler ve bismillah sesleriyle, öğürenler ve istifra edenlerin sesleri birbirine karışıyordu. Kovid riski nedeniyle maskeleri çıkarmaktan da korkuyorduk. Kötüleşen su içip, kusup geri maskesini takıyordu. Ben de bir sefer bayıldım. Yanımdaki birinci kere seyahat yapan yolcu, bana daima ‘ölecek miyiz’ diye soruyordu. Derken nihayetinde yere indik. Fakat uçaktan çıkamadık zira yaralılar ve rahatsızlananlar olduğu evvel onların tahliye edileceğini sonra inebileceğimiz söylendi. Uçağımıza ambulans yanaştı sıhhat çalışanlarının elinde kanlanmış bezler gördüm.”
Cumhuriyet