Uşaklı Ecrin Aydoğ, 9 yaşındayken yakalandığı kemik kanseriyle gayretini “Benim Hikayem” isimli kitabıyla duyurmak istiyor.
Uşak’ta eğitim aldığı Aybey İlkokulu 2. sınıfta günlerini Türkçe, matematik, hayat bilgisi öğrenip çocuk kitapları okuyarak geçiren Ecrin’in ömrünü vücut eğitimi dersinde sol bacağında başlayan ağrı ve şişlik değiştirdi.
Annesi Pelin Aydoğ’un hastaneye götürdüğü Ecrin ve ailesine tabipler birinci olarak şikayetlerinin “büyüme ağrısından” kaynaklanabileceğini söyledi.
Ağrıların geçmemesi üzerine yapılan tetkikler sonucu küçük kızın sol dizinde 9 santim büyüklüğünde tümör tespit edildi.
Şubat ayında İzmir’e sevk edilen Ecrin’e Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde yapılan incelemeler sonucu kemik kanseri (osteosarkom) teşhisi konuldu.
Ege Üniversitesi Hastanesinde kemoterapi almaya başlayan Ecrin, sol bacağından ameliyat edildi ve tümörleri yok etmek için ışın tedavisi aldı.
Bedenindeki kanserli hücrelerin tamamından kurtulamaması üzerine yine ilaç tedavisine alınan Ecrin, bu süreçte 12 kilo verdi, 16 kiloya düştü ve yürüyememeye başladı.
Uşak’ta kalan Ecrin’in babası İbrahim Aydoğ, işten çıkarılınca maddi açıdan İzmir’de yaşamakta zorlanan aile, Hasta Çocuk Konutları Derneği’nin tahsis ettiği meskenine sığındı.
Günlerini konutta geçiren lakin sık sık denetim ve tedavi için hastaneye giden Ecrin, kanserle savaşını “Benim Hikayem” ismi altında kitaplaştırmaya başladı.
ECRİN’İN KİTABINDAN NOTLAR
Ecrin, büyüklere acılarını, umudunu ve yaşama azmini anlatmak için yazdığı hikayesinde kanserle ve hastaneyle tanışmasını şu sözlerle aktardı:
“Annem ve babamda daima ağlamaklı bir hal hissediyordum. Hatta gece konutumuza gelen konuklar bile daima ağlamaklı ve şaşkındı. Benim hissimi sorarsanız korkuyordum. Birinci sefer içimde bu kadar kaygı vardı. Güya gece annem yanımda yokmuş üzere bir kaygı fakat onlar daima duştu, uyanınca geçiyordu ancak bu kansere karşı endişem kolay geçmeyecek üzereydi. Hastane koridorunda yürürken hiç kimsenin odadan çıkmadığını ve çocukların da saçlarının olmadığını gördüm. Belime kadar olan saçlarıma dokundum, ‘Siz de benden gidecek misiniz?’ dedim. O koridorda bile yürümek istemiyordum. Oyun odası vardı lakin oynamaya gelen çocuk yoktu. Oradaki arkadaşlarım ilaç alıyor ve uyuyordu. Oyun odası da daima boş kalıyordu.”
“KİTAP YAZIYORUM ZIRA HASTALIĞI HAFİFE ALMALARINI İSTEMİYORUM”
Ecrin, ağrıyla dolu bir süreç geçirdiğini, hiçbir şey yiyemediğini tabir ederek, “Kemoterapilerde çok zorlandım ancak hayallerim var, bunları düşünüyorum. Bir veteriner olmak, hayvanları iyileştirmek istiyorum. Hoş bir hayata kavuşmak istiyorum” diye konuştu.
Evvel büyüklere bir kitap yazmayı düşündüğünü söyleyen Ecrin, kitabının kapağında biri saçlı, oburu de saçları dökülmüş iki melek figürünün yer alacağını zira en büyük hayallerinden birinin “kemoterapi nedeniyle kaybettiği saçlarının yine çıkması” olduğunu lisana getirdi.
Ecrin, bacağındaki şişlik nedeniyle birinci gittiği hastaneden kolay bir büyüme ağrısı teşhisi ile gönderildiğini belirterek, şöyle konuştu:
“Benim Öyküm isimli bir kitap yazıyorum zira hastalığı hafife almalarını istemiyorum. Aileler çocuklarını en küçük bir ağrıda bile çabucak doktora götürsünler zira büyüyebilir ve çocuklar yürüyemeyebilir.”
ANNE PELİN AYDOĞ’UN KAN BAĞIŞI DAVETI
Yaklaşık 8 aydır kanserle gayret ettiklerini lisana getiren Aydoğ, şu bilgileri verdi:
“Kist 9 santimmiş. Ameliyat başarılı geçse de Ecrin çok zayıfladı, kemoterapiden eli yandı. Bedeninde hala kanserli hücre var. Kanserin büsbütün yok olması için tedavi kürleri uygulanıyor. Metastaz yapmadan Ecrin’in bu süreci atlatması hedefleniyor. Kan kıymetleri çok düşüyor. Kan bağışına muhtaçlığımız oluyor. Herkese sesleniyorum. Kan bağışı çok kıymetli. Bulamadığımız için 6-7 saat hastanede beklediğimiz vakitler oluyor. Hassas insanlardan takviye bekliyoruz.”
Anne Aydoğ, aile olarak en büyük hayallerinin “Benim Hikayem” isimli kitabın memnun sonla bitmesi olduğunu kelamlarına ekledi.
Cumhuriyet
